01:07.7
Ngunit paano kung hindi lang isang beses kundi maraming beses ka na ang ginagambala ng isang nila lang?
01:14.8
Nakamukhang kamukha mo.
01:17.7
Ano nga ba ang ibig sabihin ito?
01:24.0
Itago nyo na lamang po ako sa pangalan na Gabby.
01:27.8
33 years old and currently working and independent.
01:33.9
Galing po ako sa isang broken family, Papagdudud.
01:38.1
Tatlo kami magkakapatid na puro babae.
01:41.2
At first, akala ko ay okay ang pamilya ko.
01:44.8
Masaya kami at buo.
01:46.5
Relationship goals ko pa nga noon.
01:48.5
Ang mama at papa ko kasi kahit matagal na silang nagsasama.
01:52.4
Ay sobrang sweet palito.
01:54.0
Kasi nila sa isa't isa.
01:56.1
Lalo na si papa na sobrang effort kay mama.
01:59.8
Palagi siyang may pa-flowers kay mama kapag anniversary nila.
02:04.1
O kaya ay birthday ni mama.
02:06.8
Wini-wish ko pa nga dati na sana ay kagaya ni papa ang lalaking mapapangasawa ko.
02:12.6
Yung kahit matagal na kami at may mga anak na,
02:15.9
ay hindi pa rin nagsasawang mag-effort sa akin.
02:19.9
Kahit nung nag-aaral ako kapag pinapakwento sa amin ng teacher na,
02:24.0
kami ng family namin,
02:26.2
ay palagi kong ipinagmamalaki
02:28.0
sina mama at papa at kung gaano nila kamahalang isa't isa.
02:33.7
Para po sa akin ay perfect silang dalawa.
02:37.4
Kaya lang lahat pala yun ay kasinungalingan lamang.
02:41.4
Isang malaking pagpapanggap na hindi ko nakita at napansin.
02:47.3
Inintay lang talaga ni na mama at papa na makatapos kaming magkakapatid
02:51.6
ng college at magkaroon ng trabaho.
02:54.0
Bago nila sabihin sa amin ang totoong nangyayari sa kanila.
03:00.1
Dinner namin noon at doon sinabi ni mama na matagal na silang hiwalay ni papa.
03:06.0
May ibang pamilya na raw si papa at meron na itong isang anak sa babae nito.
03:12.2
High school pa raw yun ang yari pero dahil sa ayaw nila kaming maapektuhan
03:17.1
na magkakapatid ay nagpanggap sila na okay silang dalawa.
03:21.3
Pero dahil sa kaya na namin tumayo sa sarili naming mga paa ay nag-decide na silang sabihin sa amin ang katotohanan.
03:32.0
Sinabi ng panganay kong kapatid na matagal na niyang nahahalata ang bagay na yon.
03:38.9
Hindi lang daw siya nagsasalita.
03:41.6
Ako naman ay wala talagang ideya papadudut.
03:44.9
Sobra ako naapektuhan sa katotohanan na pinasabog nila sa amin.
03:51.3
Ngunit ang mas lalong dumurog sa puso ko ay nang aminin ni mama na nakikipaglaban siya sa sakit na kanser.
04:02.5
Kaya pala sobrang payat niya. Akala ko noon ay nagdadayat lamang siya kasi yun ang sinabi niya sa amin nang mapansin namin na pumapayat siya.
04:12.2
Inamin din ni mama na hindi na maganda ang lagay niya.
04:16.5
Feeling ko ay gumuho ang perfect life na nasa utak ko.
04:21.3
Nawasak yon at biglang naglaho papadudut.
04:25.0
Parang sobrang taas na ng lipad ko tapos ay bigla akong lumagapak paibaba ng sobrang bilis.
04:32.4
Pagkatapos ng ilang buwan ay palagi nang nasa ospital si mama.
04:37.7
Nadudurog ang puso ko kapag nakikita ko siyang nakahiga sa hospital bed.
04:42.6
At may mga nakakabit na kung ano-ano sa kanya.
04:45.9
Nagstart na rin ng chemotherapy si mama at nang malagas ang buhok niya.
04:51.3
Ay nagpakalbo na siya.
04:53.6
Kapag nakakausap namin magkakapatid si mama ay palagi siyang nagbibilin sa amin.
04:59.6
Hindi na raw niya kasi alam kung hanggang kailan na lamang siya.
05:04.7
Bakaro kapag natulog siya ay hindi na siya magising pa.
05:09.6
Sinabi ni mama na magmamahalan kaming magkapatid.
05:14.5
Huwag daw namin pababayaan ang bahay.
05:17.9
Huwag din daw kaming magtanim ng galit kay papa.
05:21.3
Sinisisi pa niya ang sarili niya kung bakit naghanap ng iba si papa.
05:25.8
Marami raw siyang pagkukulang bilang asawa kaya hinanap yon ni papa sa iba.
05:31.6
Wala kaming nasa isip kundi ang gumaling na ang nanay namin noon, Papa Dudut.
05:37.3
Gusto pa namin siyang mabuhay ng matagal.
05:41.2
Kahit may trabaho na kami ng mga kapatid ko,
05:45.0
ay kailangan pa namin siya lalo na.
05:51.3
Sobrang close ako sa mama ko at hindi ko kayang ma-imagine ang buhay ko
05:55.4
na mabubuhay nang wala siya sa tabi ko.
05:59.6
At nangyari na nga ang kinakatakutan ko.
06:03.1
Iniwana na kami ni mama.
06:05.3
She died peacefully on her sleep.
06:08.1
Ginaslight ko ang sarili ko na mas okay nang makapagpahinga na si mama
06:12.5
at wala na siyang sakit na mararamdaman.
06:16.6
Pero ang hirap pa rin tanggapin kapag magulang mo na ang nawala.
06:20.1
Kahit na anong sabihin.
06:21.3
Para gumaan ang pakaramdam mo ay walang silbi, Papa Dudut.
06:27.5
Nang mawala na si mama ay tuluyan nang umalis si Papa sa bahay.
06:32.2
Tumira na siya kasama ang second family niya.
06:36.6
Mas lalong naging tahimik ang buhay
06:38.8
ng kaming tatlo na lamang na magkakapatid ang nakatira doon.
06:44.2
Hindi kasi kami close na tatlo kahit pa pare-parehas kaming babae.
06:48.1
Siguro ay dahil magkakaiba ang aming personality.
06:51.3
At magkakalayo ang aming edad.
06:54.5
Kapag umuwi ako sa bahay mula sa work,
06:58.1
ay mas lalo akong nalulungkot.
07:00.4
Sanay ako na kapag uuwi ako sa bahay ay makikita ko si mama
07:04.1
tapos ay tatanungin niya kung ano ang nangyari sa akin sa buong araw.
07:10.9
Kapag meron akong problema ay hindi ako nahihiya
07:13.1
na magsabi sa kanya at hindi siya nagsasawa na gabayan at payuhan ako.
07:19.8
Kapag si mama ang kausap ko,
07:21.3
pakaramdam ko ay bata pa rin ako.
07:24.1
Kahit malaki na ako ay pinaparamdam pa rin niya sa akin na baby pa rin ako.
07:30.3
Ganon mag-alaga sa aming magkakapatid si mama.
07:34.8
Dahil sa mas lalo akong nalulungkot kapag nasa bahay ako,
07:38.6
kasi mas naalala ko siya.
07:41.3
Doon ay nagplano kong umalis doon.
07:44.3
Naisipan kong bumukod na muna sa mga kapatid ko kahit pansamantala lang muna.
07:48.7
Pati kasi pagkatrabaho ko ay affected na.
07:51.3
At alam ko na kailangan ko nang may gawin.
07:54.5
Kasi kung hahayaan kong ganon ay baka mawalan ako ng trabaho at mahirapan akong makahanap muli.
08:00.6
Nang sabihin ko sa dalawa kong kapatid ang bala ko
08:03.2
at sinabi ko ang reason ko ay naiintindihan naman nila akong dalawa.
08:08.9
Basta mag-iingat lamang daw ako at kapag meron akong time ay huwag akong makalimot na dalawin sila doon.
08:15.7
Kung meron naman silang time ay sila ang pupunta sa lilipatan ko.
08:19.0
Naghanap na kagad ako ng pwede kong tirahan na malapit sa workplace ko, Papa Dudut.
08:25.1
Nagpatulong ako sa isa sa mga katrabaho ko at kaibigan na si Rochelle.
08:29.8
May nakita kami na isang apartment na hindi ganong kalayo sa kung saan kami nagtatrabaho.
08:36.2
Dalawang floor yun at ang bakanting unit ay nasa second floor.
08:40.9
Nasa bungad lang.
08:44.4
May isang kwarto, sariling CR at hindi ganong kalaki na kitchen at living area.
08:49.8
Kinuha ko na yun kasi pasok siya sa budget ko.
08:53.7
Makalipas nga ang ilang araw ay nagsimula na akong maglipat ng mga gamit ko.
08:58.1
Bumili na rin ako ng mga kailangan ko kagaya ng TV at mga gamit sa pagluluto saka sa higaan ko.
09:06.5
Tinulungan ako ng mga kapatid ko sa bagay na yun para alam na rin nila kung saan ba ako titira, Papa Dudut.
09:14.5
Lumipat ako kasi ayoko munang masyadong palaging nalulungkot.
09:17.7
Kapag nasa bahay ako, ay puro memories ni Mama ang nakikita ko.
09:23.4
Sa unang gabi ko sa apartment na yun ay hindi ako makatulog.
09:27.3
Alam ko na naninibago ako.
09:30.5
Dahil sa magdamag akong gising, ay pumasok na naman sa isipan ko si Mama.
09:36.8
Hindi ko naiwasan ng maiyak at doon ko na realize na kahit umalis na ako sa bahay namin ay maaalala ko pa rin si Mama.
09:44.0
Ganon pa rin ang sakit.
09:45.3
At hindi pa rin yun nabawasan.
09:47.7
Walang nagbago sa akin.
09:51.4
Umiiyak pa rin ako.
09:53.4
Lalo na kapag nasa banyo ako, kapag maliligo ako, bago pumasok sa trabaho.
09:59.2
Dan paglabas ko ay nagpanggap ako na okay ako.
10:03.3
Ako kasi ang klase ng tao na hindi pinapakita sa ibang tao ang totoong nararamdaman.
10:09.3
Lalo na kapag umiiyak ako at malungkot.
10:12.5
Ang iniisip ko ay baka isipin nila na mahina ako at kawawa.
10:17.7
Ayoko pa naman ang kinakaawaan, Papa Dudot.
10:20.5
Pero dahil sa gusto kong panindigan ang desisyon ko,
10:24.9
numalis sa bahay at maging independent,
10:27.7
ay hindi ako bumalik sa amin.
10:30.3
Isa pa ay nagustuhan ko na ang buhay ko,
10:33.4
na ako lang mag-isa sa bahay.
10:36.6
Papa Dudot, natuto ako ng mga gawaing bahay at kahit ang pagluluto ng sarili kong pagkain.
10:43.2
Wala akong ibang iniintindi kundi ang sarili ko lang.
10:46.4
Tinupad ko naman ang promise.
10:47.7
Sa mga kapatid ko na pumunta sa bahay kapag wala akong pasok sa trabaho.
10:54.0
Nag-stay ako sa bahay namin ng one day tapos umaalis din kaagad ako.
10:59.3
Dinadalaw ba kayo rito ni Papa?
11:01.4
Tanong ko sa mga kapatid ko.
11:04.3
Simula nung umalis ka, once pa lang siya nagpunta dito.
11:07.6
Busy siguro sa isa pa niyang family.
11:10.0
Sagot ng pangalawa kong kapatid.
11:12.5
Hayaan na natin siya.
11:14.4
Kaya naman natin ang sarili natin.
11:16.4
Sabi ng panganay,
11:17.7
Kung kumusta ka pala sa apartment mo?
11:21.5
Lagpas one month ka na pala dun eh.
11:24.0
Tanong ng pangalawa kong kapatid.
11:26.8
Sinabi ko na okay lang ako which is true naman Papa Dudut.
11:30.3
Ipinalam ko na wala silang dapat na ipag-alala kasi kaya ko.
11:34.8
Kahit na ako lamang mag-isa.
11:37.3
Kung safety naman ang pag-uusapan ay masasabi kong safe ako sa apartment na yon.
11:43.1
At hindi basta-basta makakapasok ang kahit na sino unless meron kang susisip.
11:47.7
At hindi basta-basta makakapasok ang kahit na sino unless meron kang susisip.
11:49.3
Friendly din ang mga nasa ibang unit.
11:51.9
At ang iba at nakakausap at nakakabatihan ko ang mga yon sa maikling panahon.
11:58.9
Mabait din ang nanlady namin na si Ate Susan at paminsan-minsan ay dumadalaw siya roon sa apartment.
12:04.8
May isang unit kasi doon na siya ang gumagamit kapag nandun siya Papa Dudut.
12:09.2
Isang araw nagpunta si Rochelle sa apartment ko para tumambay.
12:13.4
Kwentuhan lamang kami tapos nagluto ako ng dinner naming dalawa.
12:17.7
Kaya siya kasi marunong na akong magluto.
12:20.7
Ang sabi ko kapag mag-isa ka pala talaga ay matututo ka na ng maraming bagay kasi wala kang choice.
12:26.9
Kundi gawin ang mga bagay na dati merong gumagawa para sa'yo.
12:31.4
Buti hindi ka naiinip dito.
12:33.3
Ang sabi pa ni Rochelle.
12:37.0
Nanonood na lang ako ng TV o kaya ay nagsiselfone.
12:40.2
Saka mas gusto ko na rin kasi ang mag-isa ngayon.
12:45.5
Ano kaya kung mag-alala?
12:47.7
Mag-alaga ka ng pet?
12:51.0
Suggestion pa ni Rochelle.
12:53.4
Hindi ko alam kung pwede ang pet eh.
12:56.7
Hindi ko pa natatanong kay ate Susan.
13:00.5
Nagustuhan ko ang suggestion na yon ni Rochelle Papa Dudut.
13:04.1
One time nakita ko si ate Susan at tinanong ko sa kanya kung pwede ba ako mag-alaga ng aso sa apartment niya.
13:10.4
Pwede naman daw kaya lang ay small breed lang.
13:13.4
Hindi daw pwede ang sobrang malalaki kasi baka matakot ang ibang tenant.
13:17.7
Dapat din daw ay yung hindi makakabulahaw sa ibang tenant kapag tumatahol.
13:23.1
Dahil sa pagpayag na yon ni ate Susan ay sinabi ko na nagbabalak akong mag-alaga ng aso.
13:28.4
Pero sisiguraduhin ko na hindi yon makakaapekto sa katahimikan ng paligid sa aming apartment.
13:34.7
Naghanap ako sa online ng mga nagbebenta ng pet dog.
13:37.8
Sumali ako sa mga Facebook groups.
13:40.2
At doon ay may nagustuhan akong isang Pomeranian puppy na ipinagbebenta.
13:46.7
Nag-chat kami ng Pomeranian puppy.
13:47.7
At nagkasundo sa presyo.
13:50.3
Nung wala akong pasok sa trabaho ay nakipag-meet up ako sa seller.
13:54.6
At doon ay binili ko na ang aso na pinangalanan kong Cream dahil sa kulay niya.
13:59.7
Alam ko na isang responsibilidad ang pagbili ko kay Cream.
14:04.3
Pero naisip ko rin na kaya ko naman siyang alagaan at hindi ko siya pababayaan.
14:10.1
8 hours akong nasa trabaho at sa oras na yon
14:13.1
ay sinisigurado ko na meron siya ng lahat ng pangangailangan niya.
14:17.7
Bumili din ako sa online ng CCTV camera para kahit nasa trabaho ako ay namumonitor ko siya.
14:24.7
Sinanay ko rin si Cream na wala ako palagi sa tabi niya.
14:28.7
Kaya hindi ko problema kapag aalis ako sa apartment at maiiwan siya.
14:32.7
That time ay umiiyak pa rin ako paminsan-minsan.
14:36.7
Bago ako matulog o kaya ay sa banyo kapag walang laman ang isip ko.
14:40.7
Kapag ganoon ay pilit na pumapasok sa akin ng reality na wala na ang mama ko.
14:47.7
Simula nang dumating sa buhay ko si Cream ay mas naging madalas na ako sa bahay.
14:52.7
Kapag wala akong pasok sa work ay nasa apartment na lamang ako para bumawi sa kanya papadudot.
14:58.7
Hanggang sa dumating na ang pandemic at nagkaroon ng lockdown,
15:02.7
naapektohan noon ang trabaho ko dahil nabawasan na ang araw ng paso ko sa isang linggo.
15:08.7
Siyempre bawas din ang sinasahod ko.
15:11.7
Nagkaroon din ako ng takot na makakuha ako ng virus sa workplace.
15:15.7
Nang mauso ang work from home jobs ay naisipan ko na ganoon na lamang din ang gawin ko.
15:20.7
Meron naman akong sariling laptop at internet connection kaya mas maganda na pagkakitaan ko yon.
15:27.7
Nag-enroll ako sa mga online course para maging virtual assistant.
15:31.7
Kapag wala akong pasok sa trabaho ay tinututukan ko yon.
15:35.7
Nang tiwala na ako sa mga natutunan kong skills,
15:39.7
ay saka ako nag-apply sa online at after ng ilang buwan ay meron ng mga nagtiwalang clients sa kanya.
15:44.7
Doon na ako nagsimulang kumita online papadudut.
15:49.7
Naging magandang trabaho ko sa online at mas nagustuhan ko ang trabaho ko doon.
15:54.7
Hanggang sa nag-decide na akong mag-resign sa aking regular na trabaho para hindi na ako palaging lumalabas ng apartment.
16:02.7
Talagang natatakot din kasi ako na makakuha ng virus sa labas papadudut.
16:08.7
Simula nang ginawa ko ng full-time job ang pagiging virtual assistant.
16:14.7
Ay doon na rin nagsimula ang mga pangyayari sa buhay ko na hinding hindi ko makakalimutan.
16:19.7
Mga pangyayari na talagang nagbigay sa akin ng takot.
16:24.7
Lalo na at wala akong ibang kasamang tao sa aming apartment.
16:29.7
Nagsimula yon ng isang gabi na nagtatrabaho ako ay nakaharap ako noon sa aking laptop habang bukas ang TV.
16:36.7
May pinapanood kasi akong series na talagang matagal kong hinintay.
16:42.7
Kaya habang nagtatrabaho ako ay nanonood din ako.
16:46.7
Siguro ay maghahating gabi na ng time na yon si Cream ay nakahiga na sa higaan niya.
16:51.7
Hindi ko naman siya naging problema kasi tahimik lamang siya.
16:55.7
Tataho lamang siya kapag dumarating ako o kaya ay kapag may nasa sense siyang ibang tao sa may pinto ng aking apartment.
17:03.7
Madali lang naman siyang sawayin kapag sobra ng lakas ng tahol niya.
17:08.7
Habang tutok ako sa ginagawa ko ay may narinig akong mahihintay.
17:11.7
Ang unang pumasok sa isipan ko ay baka sa kabilang apartment yon kaya hindi ko pinansin.
17:18.7
Tumigil ng sandali ang pagkatok. Tumahimik ulit ang paligid.
17:23.7
Maya maya ay narinig ko na naman na ang pagkatok at sa pagkakataon na yon ay mas matagal na.
17:28.7
Ang dinig ko ay sa pinto ko mismo yon kumakatok papadudot.
17:32.7
Pinaos ko muna ang pinapanood ko para marinig ko ng mabuti yung katok kung sa pinto ko nga ba talaga yon.
17:41.7
Kaya lang nang ipos ko ang pinapanood ko sa TV ay tumigil naman yung kumakatok.
17:46.7
Hindi ko muna pinay yung pinapanood ko kasi baka marinig ko ulit yung katok.
17:51.7
Lumipas ng kalahating oras na naghihintay ako ay hindi na na ulit papadudot.
17:56.7
Hindi ko binigyan na kung anong kahulugan ng pangyayari na yon.
18:00.7
Ang nasa isipan ko ay baka nga sa kabilang pinto yon at nagkamali lamang ako sa pagkakadinig ko na sa pinto ko may kumakatok.
18:09.7
Naging normal na ito.
18:10.7
Naging normal na ang lahat hanggang sa matapos ko na ang trabaho ko.
18:14.7
Natulog na ako at kinabukasan ay lumabas ako para mag grocery.
18:19.7
Medyo natagalan ako sa supermarket kasi sobrang haba ng pila.
18:23.7
At bilang lamang ang pinapapasok sa mismong supermarket para hindi masyadong maraming tao sa loob.
18:29.7
Inabot din ako ng 2 hours bago ako nakabalik sa apartment ko.
18:33.7
Nang ipapasok ko na ang susi sa keyhole ng pintuan ay natigilan ako kasi meron akong nakikita.
18:40.7
Nakitang bakas ng kamay sa pinto ng aking apartment papadudut.
18:45.7
Parang humawak ang kamay na yon sa maalikabok na sahig tapos ay kumapit siya sa pintuan ko.
18:52.7
Naalala ko yung narinig kong katok nung isang gabi at napatanong ako sa sarili ko kung totoo ba na may kumatok nga talaga sa pinto ng aking apartment papadudut.
19:02.7
Pero kung meron nga ay sino naman kaya ang kakatok sa ganung oras?
19:06.7
Sa pagkakaalam ko ay wala roon si ate Susan.
19:09.7
Ay sigurado ako na magsasalita siya para alam ko na siya yon.
19:14.7
Hindi rin ako sigurado kung isa sa mga tenant.
19:17.7
Pero bakit hindi man lang sila nagsalita o tinawag ako?
19:21.7
Sinukat ko ang kamay sa sukat ng kamay ko at medyo nagtaka ako kasi kasukat siya ng kamay ko papadudut.
19:28.7
Parehas ng lapad at haba ng mga daliri.
19:31.7
Pati mismong buong kamay ay sukat na sukat sa kamay ko.
19:35.7
Na parabang kamay ko talaga yon.
19:37.7
Pero imposibleng sa akin yon kasi hindi nagdudumi ng ganon ang kamay ko.
19:42.7
At hindi ko natatandaan na humawak ako sa pinto bago ako lumabas kanina.
19:48.7
Siguro rin ay nandun na yon bago pa ako umalis at hindi ko lang yon napansin kasi nagmamadali ako.
19:55.7
Kahit wala akong nakitang sagot sa mga tanong ko ay mas pinili ko na lamang alisin ang bakas ng kamay na yon papadudut.
20:03.7
Kumuha ako ng basahan at pinunasan ko yon.
20:06.7
Sinarado ko na ulit ang pinto ko at inayos ko na ang mga pinamili ko sa supermarket.
20:13.7
Kinagabihan ay naging normal naman ang lahat.
20:16.7
Tahimik at payapa ako nakapagtrabaho alauna na nang makatulog ako.
20:21.7
Akala ko ay okay ng lahat pero nang sumunod na araw ay may nangyari na namang nakakatakot.
20:28.7
Kakatapos ko lang magtrabaho at naghihilamos muna ako at humiga na ako para matulog.
20:34.7
Marami akong tinatakot.
20:36.7
Matatrabaho kaya halos alas tres na na madaling araw ako natapos at nakahiga para magpahinga.
20:42.7
Habang natutulog ako ay may narinig na naman akong kumakatok.
20:47.7
At sa pagkakataon na yon ay sigurado na ako na sa pinto ko kumakatok ang kung sino man na yon.
20:56.7
Dahil sa mga katok na yon ay nagising ako papadudut.
21:00.7
Mas malakas na siya kumpara sa mga unang katok na narinig ko.
21:04.7
Mabagal ang pagkatok na nagbigay sa akin ng takot.
21:08.7
Ang nakakapagtaka pa ay tahimik lang si Cream.
21:12.7
Hindi siya tumatahol at usually kasi kapag may tao sa labas ng pintuan ay tumatahol na siya kaya naaalerto ka agad na merong tao sa labas.
21:23.7
Hinintay kong tumigil yung pagkatok sa pinto pero tuloy tuloy lang yon papadudut.
21:29.7
Hanggang sa nag decide na ako na may kailangan na akong gawin.
21:32.7
Bumangon ako at kinuha ko ang kutsilyo sa kusina para gamitin na pang tanggol sa aking sarili kong sakali.
21:40.7
Tahimik ako naglakad papunta sa pintuan.
21:43.7
Palakas ng palakas ang pagkatok.
21:46.7
Malakas kong tinanong kung sino ang kumakatok at nang gawin ko yon ay tumigil na ang pagkatok.
21:51.7
Nakatayo lamang ako sa tabi ng pintuan pero wala akong planong buksan yon.
21:57.7
Malay ko ba kung magnanakaw o kung anong masamang tao?
22:01.7
Masamang loob ang nasa labas ng aking apartment.
22:04.7
Naghintay pa ako ng ilang minuto pero wala nang kumakatok pa.
22:08.7
Nang bumalik ako sa pagkakahiga ay nasa ilalim ng kama ko ang kutsilyo para mas madali ko yung makukuha kapag kinakailangan.
22:17.7
Kinabukasan ng umaga nang magtatapon ako ng basura sa labas ay nakasalubong ko ang nakatira sa katabi kong unit na si Kuya Mark.
22:26.7
Nagtanong ako sa kanya kung may narinig ba siyang kumakatok sa pinto ko.
22:30.7
Nung madaling araw at ang sabi niya ay wala naman daw.
22:33.7
Gising parang sila ng asawa niya ng oras na yon dahil nanonood siya ng TV.
22:38.7
Wala rin daw siyang nararamdaman na kakaiba.
22:42.7
Ang sabi ni Kuya Mark ay baka aso o pusa lang yon.
22:45.7
Imposible naman daw kasi na merong ibang tao na makakapasok sa apartment namin kasi very secure doon.
22:52.7
Isa pa ay sino naman daw sa mga tenant ang kakatok sa unit ko ng ganong oras tapos ay hindi pa magpapakilala.
23:00.7
Kung iisipin Papa Dudut ay imposibleng aso o pusa ang may gawa ng pagkatok.
23:06.7
Wala akong nakikitang hayop na may kakayahang kumatok sa pinto kagaya ng isang tao.
23:11.7
Kung meron man ay sigurado ako na wala yon sa lugar na yon.
23:15.7
Dahil sa dalawang beses na yon nangyari ay nabother na ako Papa Dudut.
23:20.7
May hinala na ako na tao ang gumagawa ng pagkatok na yon.
23:24.7
Ang tanong ko lang ay kung sino ang gagawa noon sa akin.
23:27.7
May masama ba siyang binabalak sa akin?
23:29.7
O nang titrip lang?
23:31.7
Yun ang naging reason ng pagiging paranoid ko.
23:34.7
Gusto ko sanang magpalagay ng double lock sa pinto kaya tinawagan ko si Ate Susan kung meron siyang kilala na gumagawa noon.
23:43.7
Ang sabi niya ay meron pero dahil sa pandemic ay hindi niya alam kung magagawa ang gusto ko.
23:48.7
Eh bakit mo pala palalagyan ng double lock ang pinto mo dyan?
23:51.7
Tanong ni Ate Susan.
23:53.7
Dalawang beses na po kasing may kumakatok sa pinto ko ate.
23:57.7
Natatakot po ako na baka kung sino yon.
24:01.7
Aba eh sino naman kaya yon?
24:03.7
Hindi kaya binibiro ka lang ng tenant dyan?
24:06.7
Turan pa ni Ate Susan.
24:08.7
Hindi ko alam ate basta kapag tinatanong ko kung sino ay hindi sumasagot.
24:13.7
Madaling araw pa siya kumakatok.
24:15.7
Akala ko nga ikaw ate.
24:18.7
Sinabi ni Ate Susan na hindi siya yon dahil wala siya sa apartment.
24:22.7
Hindi raw siya makalabas ng bahay dahil sa
24:25.7
natatakot siya na makakuha ng virus.
24:28.7
Wala rin daw sa pagkataon niya ang gagawin yon
24:31.7
at kung may kailangan siya sakin
24:33.7
ay tatawag muna siya at hindi yon basta na lamang pupunta sa unit ko
24:39.7
Naniniwala naman ako
24:41.7
na hindi yon si Ate Susan papadudod.
24:44.7
Lumipas pa ang ilang gabi at madaling araw ay nagpasalamat ako sa Diyos
24:48.7
kasi wala na yong kumakatok.
24:50.7
Bago ako matulog ay talagang nagdarasal na ako na sana ay maging
24:56.7
Napapaisip na rin ako ng time na yon na bumalik na sa apartment ko pero
25:00.7
alam kong hindi pa safe nang dahil sa kasagsagan pa noon ng pandemic.
25:04.7
Para ng parami ng parami ang nagpa-positive sa COVID-19 ang panahon na yon
25:10.7
at ayoko nang dumagdag pa ako sa kanila.
25:13.7
Hanggang sa may nangyari na naman nakakatakot pero hindi sakin at
25:17.7
direktang nangyari kundi sa asawa ni Kuya Mark na si Ate Rona.
25:22.7
Isang umaga habang kumakain ako,
25:24.7
nang almusal ay kumatok sina Kuya Mark at Ate Rona sa unit ko.
25:27.7
Nang pagbuksan ko sila ng pinto ay meron silang tinanong sakin.
25:31.7
Gabi, ano palang ginagawa mo sa labas kagabi?
25:35.7
Tanong pa ni Ate Rona.
25:37.7
Kagabi, nandito po sa loob ng apartment ko nagtatrabaho.
25:41.7
Casual kong sagot.
25:43.7
Hindi ba nakatayo kagabi sa may tapat ng pinto ng unit mo?
25:46.7
Bandang alas otso siguro yon.
25:49.7
Tinawag pa nga kita pero hindi mo ko pinansin.
25:52.7
Nagtataka lang ako kasi,
25:54.7
nakatayo ka lang tapos nakatingin sakin.
25:57.7
Hindi mo nga ako pinapansin eh,
25:59.7
ang sabi pa ni Ate Rona.
26:01.7
Baka ibang nakita mo ate.
26:03.7
Hindi na ako lumalabas ng ganong oras.
26:06.7
Saka kailan mo ba ako nakitang nakatambay dyan sa tapat ng pinto ko?
26:10.7
Ang natatawa kong sabi.
26:12.7
Iginit ni Ate Rona na ako talaga ang nakita niya.
26:16.7
Nakaharap daw ako sa kanya pero nakatingin lamang.
26:19.7
Hindi raw ako sumasagot.
26:21.7
Lalapitan nga raw niya ako sana pero,
26:23.7
naisip niyang baka hindi maganda ang mood ko.
26:26.7
Kaya hindi ako nagsasalita kaya hinayaan na lamang niya ako.
26:30.7
Inulit ko kay Ate Rona na hindi talaga ako lumalabas ng unit ko sa oras sa sinabi niya.
26:35.7
Yan ang nga sinasabi ko kay Rona.
26:38.7
Na baka hindi ikaw ang nakita niya.
26:40.7
Baka double ganger mo yon Gabby.
26:42.7
Ang sabi pa ni Kuya Mark.
26:48.7
Tanong ko na hindi makapaniwala.
26:52.7
Yung tita ko sa probinsya nakita yung asawa niya na pumasok sa banyo tapos nagulat siya nang biglang dumating ang asawa niya galing sa pagsasabong.
27:01.7
Nakita ng tita ko ang double ganger ng tito ko.
27:05.7
Sabi nila kapag nakita mo ang sarili mong double ganger ay may mangyayaring masama sayo.
27:11.7
Pwede raw na sign na yon na mamamatay ka.
27:14.7
Tugon pa ni Kuya Mark.
27:16.7
Ang sabi pa ni Ate Rona ay kinausap nila ako upang malaman.
27:20.7
Kung ako ba talaga ang nakita niya.
27:23.7
Pero dahil sinabi ko na hindi ako yon ay double ganger ko nga raw ang nakita niya at hindi ako mismo.
27:29.7
Kahit daw siya ay naniniwala na nage-exist ang mga ganong nila lang.
27:34.7
Mahirap daw paniwalaan pero totoo.
27:38.7
Sa mga sinabi nila Kuya Mark at Ate Rona ay mas lalo akong natakot.
27:43.7
Tapos eh wala pa akong kasama sa apartment ko.
27:46.7
Alam ko na hindi rin ako kayang ipagtanggol ni Cream kung sakali.
27:49.7
Ang sabi ni Ate Rona kung sakali.
27:52.7
Na magkaroon ng problema at kailangan ko ng tulong nila.
27:57.7
Ay huwag ako magdalawang isip na humingi ng tulong sa kanila.
28:00.7
Kung talagang kailangan daw ay sumigaw na ako.
28:04.7
Sa pagkakataon na yon ay mas dinalasan ko na ang pagdarasal Papa Dudut.
28:09.7
Dumaraan din ako.
28:11.7
Isang beses sa labas ng simbahan para magdasal.
28:16.7
Para meron akong proteksyon.
28:19.7
Sa kung anumang masamang energy ang nasa malapit sa akin.
28:23.7
Pero siyempre nasa akin pa rin talagang pag-iingat.
28:26.7
Naniniwala na rin ako sa sinabi ni Kuya Mark tungkol sa doppelganger.
28:31.7
Hindi ko pangarap na makita ang sarili kong doppelganger.
28:34.7
Kasi sinabi nga ni Kuya Mark na sign na may mangyayaring masama sa akin kapag nangyari yon Papa Dudut.
28:41.7
Ilang gabi after na makita ni Ate Rona ang doppelganger ko.
28:45.7
Eh naging tahimik na naman ang gabi ko.
28:49.7
Wala na ang mga kumakatok.
28:51.7
Pero hindi pa rin ako nakakampante.
28:54.7
Ang iniisip ko e baka bigla na naman yung magparamdam sa akin.
28:58.7
Pero siyempre mas maganda kung hindi na.
29:01.7
Simula kasi na mangyari yon e talagang nawala na ang peace of mind ko.
29:05.7
Akala ko ay virus lang ang makakalaban ko ng time na yon hindi lang pala yon.
29:11.7
Kundi maging mismo sa safe space ko ay merong gagambala sa akin na hindi ko alam kung ano ba talaga.
29:18.7
Nagkaroon din ako ng hinala na baka ang kumakatok sa pinto ko noon ay ang aking doppelganger.
29:25.7
Naalala ko kasi na yung bakas ng kamay sa pinto ay nakasukat sa kamay ko.
29:31.7
Sukat na sukat yon.
29:33.7
Nagpasalamat na lang din ako na hindi ako nagkaroon ng lakas ng loob na buksan ng pinto.
29:38.7
Kasi kung ginawa ko yon ay malaki ang chance na nakita ko mismo ang aking doppelganger.
29:43.7
Iyon pa naman ang iniiwasan ko na mangyari talaga.
29:46.7
Siguro isa din ako.
29:47.7
Siguro isa isang buwan na nakalipas na tahimik na ang mga gabi ko.
29:52.7
Naisip ko na efektib ang pagdaan ko ng simbahan para humingi ng proteksyon.
29:58.7
Pero wala akong kalam-alam na hindi pa pala tapos ang horror sa buhay ko papadudut.
30:05.7
Gabi na nalaman noon at medyo maaga pa.
30:08.7
Alas 11 pa lamang at nanonood lamang ako ng TV.
30:11.7
Wala kasi akong trabaho kaya naka-relax mode lang ako.
30:15.7
Katabi ko noon si Cream sa hingaan.
30:17.7
Patay ang ilaw sa kwarto kasi mas magandang manood ng TV kapag madilim.
30:22.7
Nagulat ako nang bigla siyang tumayo at parang naalerto.
30:25.7
Umarap siya sa may pinto ng kwarto at tumahol siya ng tumahol.
30:30.7
Sinaway ko nga si Cream.
30:32.7
Kapag sinasaway ko siya ay tumitigil din kaagad siya.
30:35.7
Kasi nakatrain siya na ganon.
30:37.7
Pero sa pagkakataon na yon ay hindi ko siya masaway.
30:40.7
Tuloy-tuloy lang ang pagtahol niya.
30:43.7
Hanggang sa buhaban na siya tumakbo sa may harap ng pintuan ng aking kwarto habang patuloy sa pagtahol.
30:50.7
Nakatingala pa siya na parabang meron siyang tinatahulan na hindi ko nakikita.
30:55.7
Doon ako nakaramdam ng kakaiba.
30:58.7
Kinalabutan ako kasi feeling ko talaga ay merong nilalang doon na si Cream lamang ang nakakakita.
31:03.7
Isang direksyon lang kasi ang tinatahulan niya.
31:07.7
Naalala ko tuloy yung sinabi ng lola ko na malakas ang pakiramdam ng mga aso.
31:11.7
Kung minsan daw kapag tumatahol ang aso nang walang dahilan ay hindi totoo na wala yung dahilan.
31:17.7
Meron doon nakikita ang mga ito na hindi nakikita ng normal na mata ng isang tao.
31:22.7
Maya maya'y biglang tumakbo pabalik si Cream sa akin na parang takot na takot siya.
31:27.7
Umiiyak siya talagang sumiksik siya sa akin.
31:29.7
Nakatingin lamang ako sa may pintuan habang hindi humuhu pa ang kilabot ko.
31:35.7
Nilakasan ko na lamang ang aking loob na tumayo at binuksan ko ang ilaw.
31:39.7
Pakiramdam ko siya.
31:40.7
Pakiramdam ko ng sandaling yon ay may kasama ako sa sarili kong kwarto.
31:45.7
Pero hindi ko siya nakikita papadudot.
31:48.7
Naparanoid na naman ako at naisip ko na baka naroon ang aking doppelganger.
31:53.7
Hindi na ako nakatulog ng gabing yon at bukas ang ilaw ko nang magdamag at hanggang madaling araw ay gising pa rin ako.
32:00.7
Nainiya naman ako na tumawag kina Kuya Mark at baka tulog na sila ni Ate Rona ng ganong oras.
32:06.7
Ayoko makaistorbo sa ibang taon lalo na at ayoko rin na humingi ng tulong sa iba.
32:11.7
Lalo na kapag alam ko na kaya ko naman.
32:14.7
Pero sa totoo lang ay hindi ko alam kung kaya ko pa yon kasi hindi ko nakikita ang kalaban papadudot.
32:21.7
Umaga na ako nakatulog dahil sa sobrang takot ko.
32:25.7
Feeling ko ay hindi ako makakasurvive ng gabing yon.
32:28.7
Hapo na nang magising ako at kumain ako.
32:31.7
After kong kumain ay pumunta ako kina Ate Rona at wala roon si Kuya Mark.
32:35.7
Para kahit paano ay lumuwag ang pakiramdam ko ay ikinuwento ko kay Ate Rona ang nangyari noong nakaraang gabi.
32:42.7
Diyos ko nakakatakot naman yan.
32:45.7
Malakas kasi talaga ang pakiramdam ng mga aso.
32:48.7
May mga nasisense sila na hindi natin nasisense.
32:51.7
Turan pa ni Ate Rona.
32:53.7
Sa totoo lang ate eh.
32:55.7
Natatakot talaga ako.
32:57.7
Pero wala akong choice kung di ang magstay sa unit ko.
33:00.7
Ewan ko ba kung bakit nangyayari ito sa akin?
33:04.7
Nagisip si Ate Rona.
33:06.7
Hindi ba ang sabi mo ay kamamatay lang ng mother mo?
33:09.7
Umiiyak ka ba dyan sa unit mo nang madalas?
33:12.7
Tanong pa ni Ate Rona.
33:14.7
Minsan ate, bakit masama ba yon?
33:18.7
Hindi masamang magluksa pero sabi kasi nila kapag daw umiiyak ka palagi at puno ng negative vibes ng feelings mo,
33:25.7
ay mabilis kang makaka-attract ng mga kananua o kung ano-ano.
33:30.7
Hindi kaya ganun ang nangyayari sayo?
33:32.7
Ang sabi pa ni Ate Rona.
33:33.7
Kinabahan ako sa mga sinabing yon ni Ate Rona.
33:38.7
Kaya simula nang sabihin niya yon sa akin ay pinigilan ko na.
33:43.7
Kapag naaalala ko si Mama at pakiramdam ko ay iiyak ako, ay pinagdarasal ko na lamang ang kaluluwa ni Mama.
33:50.7
Sinasabi ko na sana iprotektahan niya ako at huwag niyang hayaan na may masamang mangyari sa akin.
33:56.7
Ngunit hindi lamang pala si Ate Rona ang makakakita ng aking doppelganger pala.
34:02.7
Magiging si Ate Susa na aming landlady ay pinakitaan din niya.
34:07.7
Matapos ng ilang buwan ay nagpunta si Ate Susan sa apartment upang linisin ang unit na ginagamit niya sa ibaba.
34:14.7
Matagal-tagal na rin daw niya kasi yung hindi nalilinisan.
34:18.7
Nang buwaba ako para mag-grocery ay nakita ko siya at binatipan niya ako.
34:23.7
Tinanong niya kung saan ako pupunta.
34:25.7
Ilang oras din akong nawala sa apartment at nang bumalik ako ay nakaupo si Ate Susan sa may labas ng unit ko.
34:31.7
Tinawag niya ako at kinangusap.
34:36.7
Una niyang tinanong sa akin ay kung galit ba raw ako sa kanya.
34:39.7
Bakit naman ako magagalit sa inyo ate?
34:42.7
Ang natatawa kong turan.
34:44.7
Kanina kasi habang naglilinis ako ay nakita kita sa labas ng bintana ko.
34:49.7
Nakadungaw ka sa akin parang galit ang mukha mo.
34:52.7
Tinawag kita pero hindi ka umiimik.
34:55.7
Tapos nung lalapitan kita ay bigla kang umalis.
34:58.7
Sagot pa ni Ate Susan.
35:00.7
Ate hindi po ako dumudungaw sa bintana ninyo.
35:03.7
Hindi ba't nagpaalam ako sa inyo na mag-grocery?
35:06.7
Kinikilabutan kong sabi.
35:08.7
Hindi ba bumalik ka na?
35:10.7
Tanong ni Ate Susan.
35:12.7
Sinabi ko kay Ate Susan na hindi ako bumalik.
35:15.7
Bakit naman ako dudungaw sa bintana niya tapos galit pa ang mukha ko.
35:19.7
Wala akong reason para maggalit sa kanya.
35:22.7
Sa pagkakataon na yun ay sinabi ko na kay Ate Susan na baka ang doppelganger ko ang nakita niya.
35:29.7
Sinabi ko rin na nangyari na rin yun kina Ate Ronna na nakita ako pero hindi naman ako yun.
35:35.7
Napasign of the cross tuloy si Ate Susan.
35:38.7
Kinikilabutan daw siya dahil unang beses yung nangyari sa buhay niya.
35:42.7
Ang akala niya raw talaga ay ako ang nakita niya kasi kamukhang kamukha ko.
35:47.7
Pati nga raw suot ko ng time na yun ay kaparehas nang nakita niya na inakala niyang ako.
35:54.7
Mas lalo tuloy akong naparanoid papadudot.
35:57.7
Dala mo na kasi ang nakakita sa doppelganger ko.
36:00.7
Ang nakakatakot ay baka may gawin yun na hindi maganda tapos ako ang mapagbintangan na gumagawa.
36:06.7
May isa pang pangyayari talagang never kong makakalimutan sa buong buhay ko.
36:11.7
Ilang gabi lang ang lumipas simula nang makita ni Ate Susan ang doppelganger kong yun.
36:16.7
Meron akong trabaho noon at medyo natambakan ako.
36:20.7
Kaya alas tres na ng madaling araw ay gising pa rin ako.
36:23.7
Nag-o-order na lang ako ng kape kasi alam ko na kailangan ko yun.
36:26.7
Para gising ako hanggang matapos ko ang kailangan kong tapusin.
36:31.7
Sa pagkakataon na yun ay hindi nakatok ang narinig ko kundi tunog na parang may naglalakad sa tapat ng aking unit sa labas.
36:39.7
Wala akong pinapakinggan na music at sobrang tahimik ng paligid kaya dinig na dinig ko yun.
36:45.7
Parang ikinukos-kos na naglalakad na yun ang tsinelas niya sa sahig.
36:49.7
Dahil sa mga kababalaghan na nangyari ay medyo kinabahan ako.
36:55.7
Pero hinayaan ko lang yun at nagdasal na kaagad ako sa isipan ko.
36:59.7
Ang sumunod na nangyari ang talaga nagbigay ng napakalaking takot sa akin.
37:04.7
Nang tumigil na ang paglalakad ay inakala kong tapos na ang lahat pero hindi pa pala.
37:09.7
Bigla ko nakaranig ng boses ng babae na tinatawag ang pangalan ko sa labas.
37:14.7
Literal na nagtaasa ng balahibo sa aking katawan at pati nga yata buho ko ay tumas na rin kasi ganun ang feeling ko.
37:22.7
Kaboses ko yung babae papadudod.
37:24.7
Lahat ng nakakakilala sa akin ay iisipin na ako ang babaeng nagsasalita sa labas ng aking unit.
37:31.7
Siguro ay tatlong beses niyang tinawag ang pangalan ko at sa tono ng pagsasalita niya ay parang gusto niyang buksan ko ang pintuan at lumabas ako.
37:40.7
Pero hindi ako lumabas ng aking unit.
37:43.7
Hindi rin ako nagsalita at ang ginawa ko ay nagdasal ako ng nagdasal.
37:47.7
Hanggang sa kumalma na ako at hindi na naulit pa yung tumawag sa akin.
37:52.7
Sa pagkakataon na ito,
37:54.7
sa pagkakataon na iyon ay naging buo na ang desisyon ko na umuwi na sa bahay namin at makasama ko na ang mga kapatid ko.
37:59.7
Nagpaalam na ako kay ate Susan at naiintindihan naman niya ang reason ko.
38:03.7
Sa nangyari sa akin ang time na iyon ay hindi talaga pwede na mag-isa ko.
38:08.7
Hindi ko kaya iyon ng ako lamang.
38:11.7
Kailangan ko ang mga kapatid ko.
38:13.7
Inasikaso ko na mga kailangan kong requirements para makabiyahin na ako pabalik sa amin.
38:18.7
Umarkilan na ako ng isang jeep para magawa ko na isang hakot lang ang mga gamit ko.
38:23.7
Natuwa naman ang mga ate ko nang bumalik ako sa bahay.
38:27.7
Nag-worry na raw kasi sila sa akin kasi alam nilang mag-isa ako sa aking apartment.
38:32.7
Ikinuwento ko sa kanila ang mga nakakatakot na naging experience ko simula ng magka-pandemic
38:37.7
at hindi sila makapaniwala noong una na kinaya ko ang lahat ng iyon.
38:42.7
Ang sabi ko ay kinaya ko lamang at pinilit kong kayanin pero sa huli ay sumuko rin ako kaya umuwi na ako sa amin.
38:50.7
Siyempre kasama ko si Cream.
38:53.7
Ang sabi ng panganay kong kapatid ay ilang beses niyang napanaginipan si Mama.
38:57.7
Sinasabi raw ni Mama sa kanya na pauwiin ako.
39:00.7
Hindi nga lang daw niya yon sinasabi sa akin kasi baka kung ano pa ang isipin ko.
39:06.7
Siguro raw ay alam ni Mama na may hindi magandang nangyayari sa akin.
39:11.7
Papadudod simula rin nang bumalik ako sa bahay namin ay hindi na ako nagkaroon pa ng nakakatakot na experience sa aking doppelganger.
39:20.7
Hindi ko rin masabi na sa mismong apartment ako.
39:23.7
Ngunit natinirhan ko na merong ganun kasi okay naman ako doon nung una.
39:27.7
Siguro nga ay meron lang talaga akong na-attract na kaluluwa o kung anumang elemento.
39:32.7
Kasi punong-puno ako ng negatibong emosyon ng mga panahon yon.
39:37.7
Nagmamahal, Gabby
39:41.7
Kahit na anong tapang o independent ng isang tao ay darating pa rin ang oras na kakailanganin niya ng tulong mula sa iba at sabi nga eh no man is an island.
39:51.7
Ngunit ang pangalimutan ng isang tao ay darating pa rin ang oras na kakailanganin niya ng tulong mula sa iba at sabi nga eh no man is an island.
39:52.7
Ngunit ang paghingi ng tulong sa iba ay hindi indikasyon ng kahinaan.
39:57.7
Ito ay isang katunayan lamang na ikaw ay tao.
40:01.7
Hindi lahat ng kakayahan mo ay tinataglay mo.
40:05.7
Mapalad ka kung ang mga tao sa iyong paligid ay may totoong malasakit sa iyo.
40:10.7
Sila ang dapat mong pahalagahan.
40:12.7
Sila ang mga tao na kahit na hindi ka magsabi ay alam kong kailangan mo ng tulong nila at handa kang damayan sa lahat lalo na kapag mahina ka at minabalik.
40:20.7
Ngunit ang paghingi ng tulong sa iba ay hindi indikasyon ng kahinaan.
40:21.7
Hindi lahat ng kakayahan mo ay tinataglay mo ng tulong nila at handa kang damayan sa lahat lalo na kapag mahina ka at minabalik.
40:24.7
Huwag kalimutan na mag like, share at mag subscribe. Maraming salamat po sa inyong lahat.
41:03.0
laging may karamay ka
41:12.7
mga problemang kaibigan
41:17.7
Dito ay pakikinggan ka
41:23.6
Sa Papadudud Stories
41:28.4
Kami ay iyong kasama
41:33.7
Dito sa Papadudud Stories
41:41.2
Ikaw ay hindi nag-iisa
41:45.6
Dito sa Papadudud Stories
41:54.6
May nagmamahal sa'yo
41:59.7
Papadudud Stories
42:05.5
Papadudud Stories
42:14.9
Papadudud Stories
42:15.3
Papadudud Stories
42:15.4
Papadudud Stories
42:15.4
Papadudud Stories
42:15.5
Papadudud Stories
42:15.5
Papadudud Stories
42:15.6
Papadudud Stories
42:15.6
Papadudud Stories
42:15.6
Papadudud Stories
42:15.6
Papadudut Stories
