01:13.6
Tawagin niyo na lamang po ko sa pangalang Abel.
01:17.3
Sa ngayon ay meron na akong sariling pamilya at ng kinabubuhay namin ay ang maliit na pwesto namin,
01:24.0
ang tindahan ng manok sa palengke dito sa lugar namin.
01:29.3
Dalawa na ang anak ko at ang ikagkwento ko ay naging malaking aral para sa akin.
01:34.6
Na itinuturo ko sa mga anak ko lalo na at parehas silang lalaki.
01:40.1
Sisimulan ko ang kwento ko noong umalis ako sa probinsya namin para maghanap ng trabaho sa ibang lugar.
01:47.5
Marami akong naging trabaho noon.
01:50.0
Naging construction worker ako, waiter, factory worker at kung-unit.
01:56.4
Kapag natatapos na ang kontrata ko sa isa kong trabaho, ay hindi ko hinahayaan na matagal akong matitenga.
02:05.5
Talagang gumagawa ako ng paraan para magkaroon ka agad ng bagong trabaho.
02:11.4
Bukod kasi sa may binabayaran akong upa sa boarding house,
02:15.7
ay every month din akong nagpapadala noon ng pera sa pamilya ko.
02:20.5
Ako kasi ang panganay at parang karamihan naman.
02:24.0
Isang pamilya na hindi mayaman ay kinakailangan na tumulong ang panganay kapag meron na siya ang kakayahan.
02:31.6
Wala namang problema yun sa akin, Papa Dudut, mula't ako sa kahirapan ng pamilya ko
02:35.7
at isang kasiyahan sa akin ang makatulong sa pamilya ko sa abot ng aking makakaya.
02:42.1
Lahat kasi ng kapatid ko ay nag-aaral pa.
02:44.9
May trabaho naman si tatay pero pa ekstra-ekstra namang siya.
02:48.3
Kung minsan ay wala rin siyang nagiging trabaho.
02:52.2
Depende kung merong kukuha sa kanya.
02:54.0
O kung ano-ano pang trabaho na kaya niyang gawin sa probinsya namin.
03:00.8
Wala ko ibang pangarap noon kundi ang makaahon kami ng pamilya ko sa kahirapan.
03:06.6
Hindi ko naman pinapangarap na yumaman kami ng sobra.
03:10.6
Okay na ako sa hindi na namin problema kasi meron kaming sapat na panggasto sa araw-araw at meron din kaunting ipon.
03:18.4
Gusto ko rin na maipaayos ang bahay namin kasi masisira na yun.
03:22.2
Gawa lamang yun sa yero tapos ang dingding ay kahoy at plywood na butas-butas.
03:29.2
Kaya tinatakpan na lamang ni tatay ng kung ano-anong pwedeng itakip.
03:34.5
Noong mga unang taon ko sa pagtatrabaho ay hindi ako pumapalya sa pagpapadala ng pera sa pamilya ko papadudot.
03:41.7
May kasayahan akong nararamdaman kapag nagagawa kong tumulong sa kanila.
03:46.7
Ang ginagawa ko ay nagtitipid na labang ako habang nagiipo ng paunti-unti.
03:52.2
Ma-realize ko kasi na dapat ay meron akong ipon para kung sakali na may mangyaring hindi inaasahan na kakailanganin ko ng pera ay meron akong madudukot kahit napapaano.
04:06.2
Naranasan ko kasi yung nagkaroon ng sakit ang kapatid ko at kailangan niyang dalhin sa ospital pero wala kaming pera.
04:14.7
Sobrang hirap kapag nasa ganong sitwasyon papadudot.
04:18.9
Kaya lang ay minalas-malas ako noong matapos ang kapatid.
04:22.2
Nagkakontrata ko sa isang paggawaan ng isang kilalang dilata dito sa Pilipinas.
04:27.6
Hindi ko alam pero nahirapan na akong makahanap ng trabaho ng time na yon.
04:33.0
Nag-a-apply naman ako kaya lang ay hindi ako pinapalad na ma-hire.
04:37.6
Nang dalawang linggo na akong walang trabaho ay nabahala na ako ng sobra.
04:43.4
Naisipan ko noong bumalik sa probinsya namin kasi kapag tumagal pa ako na walang trabaho ay wala na akong ibabayad sa boarding house.
04:51.7
Kung saan ako tumutuloy.
04:54.3
Kung kailan naging buo na ang desisyon kong umuwi sa amin.
04:58.3
At doon na muna magtrabaho ay saka naman ako kinausap ng ka-boardmate at kaibigan ko na si Joel.
05:05.2
Para hindi ba? Wala ka pang trabaho hanggang ngayon?
05:09.1
Nagahanap ka pa rin ba? Tanong ni Joel sa akin.
05:13.7
Wala pa rin pare. Uuwi muna ako sa amin.
05:16.9
Baka sa susunod na linggo tatapusin ko lang yung isang buwan ko na natitira.
05:21.7
Dito sa boarding house. Tugon ko.
05:25.6
May ramag trabaho sa probinsya pare.
05:28.8
Grabe ang pagod mo tapos hindi pa ganong kalaki ang sahod.
05:33.7
May inoffer kasi na trabaho sa akin yung tita ko.
05:37.0
Nagahanap kasi ng house boy yung kakilala ng tita ko.
05:41.7
E sabi ko ayoko ng ganong trabaho. Kung gusto mo ikaw na lang.
05:47.1
Iri-recommend kita. Sambit pa ni Joel.
05:50.4
Hindi na ako nagdalawagan.
05:51.7
Kapag isip pa papadudod, sinabi ko kay Joel na payag ako na maging house boy.
05:56.3
Tinawagan ni Joel ang tita niya at kinausap ako.
05:59.5
Malit na pamilya lang daw ang pagtatrabahuhan ko.
06:03.0
May dalawang anak ang mag-asawa na yon.
06:06.1
Meron na raw isang kasambahay na babae pero kailangan ng kasambahay na lalaki
06:10.0
dahil may mga gawain sa bahay na hindi kaya ng babae.
06:15.3
Mas lalo pa akong nakumbinse.
06:17.7
Natanggapin ang trabahong yon dahil sa okay ang sahod.
06:22.3
Tapos ay stay-in pa.
06:24.2
Meron ding benefits.
06:25.9
Huwag pa roon ay hindi yon ganong kalayo.
06:29.0
Nasa syudad lang din siya papadudod.
06:31.8
Kung ganun ay hindi malaking pag-a-adjust ang gagawin ko.
06:35.6
Hindi na ako nagsayang pa ng panahon at nang sumunod na araw ay dinala na ako ng tita ni Joel sa bahay
06:41.5
kung saan ako mag-a-apply bilang house boy.
06:45.3
Ang may bahay na si ate Rowena ang kumausap sa akin dahil nasa trabaho ang asawa niya.
06:50.4
Nandun din ang dalawa nilang anak na mga bata pa.
06:54.3
Isang 7 years old at isang 9 years old.
06:57.9
Parehas na babae at pumapasok sa school.
07:01.5
Isa sa magiging trabaho ko ay ang ihatid at sunduin sa school ang dalawang bata
07:05.8
na para sa akin ay hindi naman mahirap.
07:09.1
Bukod pa doon ay magiging hardinero rin ako dahil may mga halama na inaalagaan si ate Rowena.
07:15.8
Tutulong din ako sa mga gawaing bahay.
07:18.5
Tinanong din ako kung marunong ako sa mga gawaing bahay.
07:19.7
Tinanong din ako kung marunong ako sa mga gawaing bahay.
07:19.9
Tinanong din ako kung marunong ako sa mga gawaing bahay.
07:20.4
Tinanong ba akong magkumpuni ng mga kaunting sira sa bahay?
07:24.5
At sinabi ko na marunong ako.
07:26.8
Noong bata pa kasi ako ay isinama ako ng tatay ko sa trabaho niya at doon ako natuto papadudot.
07:34.2
Naramdaman ko na mabait si ate Rowena kaya mas lalo ako nagkaroon ng kagustuhan na magtrabaho sa kanila.
07:40.7
Maging ang mga anak nila ay mga mababait din at alam ko na hindi sila pasaway kaya hindi ako gaanong mahihirapan.
07:48.7
Nagsimula na kagad ako sa trabaho.
07:50.4
At sa trabaho ko bilang houseboy.
07:52.5
Nagpasalamat ako kay Joel at sa tita niya kasi hindi dahil sa kanila ay malamang na mas pinili kong umuwi na sa probinsya namin.
08:03.0
Nakilala ko rin ang asawa ni ate Rowena na si Kuya Eric, ang kasambahay naman na isa pa ay si ate Josie.
08:10.5
Sasimula ay medyo nangangapapa ako sa mga trabaho ko bilang houseboy.
08:15.5
Maaga akong nagigising sa umaga kasi maagang pumapasok sa school ang mga anak ni ate Rowena.
08:20.4
Nagka-tricycle kami papunta ng school.
08:24.0
Mula alas 8 hanggang alas 12 ng tanghali ay nandun ako sa school.
08:28.6
Kailangan ko kasing hintayin na makalabas ng school ang dalawang bata.
08:33.0
Pagkatapos ng school ay uuwi na kami.
08:35.7
Doon ako magkakaroon ng oras sa mga iba pang mga gawain kagaya ng pagdidilig ng mga halaman at kung ano-ano pa.
08:43.0
Tinutulungan ko rin si ate Josie sa mga ginagawa niya kasi nahihiya ako na wala akong ginagawa.
08:49.2
Nang panahon kasi na yon ay magtatrabaho na rin si ate Rowena kaya kinailangan na nila na maghanap ng isa pang kasama sa bahay para merong katulong si ate Josie.
09:01.3
Nang magsimula na sa trabaho niya si ate Rowena ay sa gabi na sila nakakauwi ni kuya Eric.
09:08.0
Sinuklihan ko ang kabaitan nila sakin sa pamamagitan ng pagtatrabaho ng maayos.
09:14.7
Kahit na wala sila sa bahay ay nagsisipag pa rin ako.
09:17.3
Naging close na rin kami ni ate Josie at naging parang pangalawang nanay ko na siya.
09:24.6
Ayon kay ate Josie ay matagal na siya sa bahay na yon.
09:28.1
Buntis pa lang daw si ate Rowena sa unang baby nito ay nandoon na siya.
09:33.2
Sayang at hindi mo na naabutan si Lolo Berto.
09:37.4
Sobrang bait nun.
09:39.2
Hindi siya kagaya ng ibang matanda na masungit.
09:41.8
Ang sabi pa ni ate Josie sa akin.
09:44.9
Sino pong Lolo Berto?
09:47.3
Tatay siya ni Rowena.
09:50.7
Kaya lang limang taon na siyang patay.
09:53.1
Dinapuan na kasi siya ng iba't ibang sakit.
09:55.9
Naramdaman ko ang lungkot sa boses ni ate Josie habang nagsasalita.
10:03.5
Hindi ko siya naabutan.
10:05.5
Hindi ko kasi na experience ang magkaroon ng Lolo.
10:08.2
Kasi nung pinanganak ako ay wala na sila.
10:13.2
Hindi na ako nagtaka kung mabay talaga ang tatay ni ate Rowena dahil ganun din mismo.
10:19.1
Pakaramdam ko nga ay hindi ako houseboy sa bahay nila.
10:22.5
Kahit kasi sa pagkain ay kasabay nila kami ni ate Josie.
10:27.0
Sabi kasi ni ate Rowena ay kakaunti na nga lang kami sa bahay nila.
10:31.4
Kaya dapat ay magkakasabay kaming kumakain.
10:35.2
Sa totoo lang bago ko tanggapin ang trabaho ko bilang houseboy.
10:39.5
Ay meron akong kaba na nararamdaman.
10:43.3
Aware kasi ako kahit papaano na kapag maninilbihan ka sa aking houseboy.
10:47.3
At sa isang mayaman na pamilya ay may posibilidad na hindi maging maganda ang trato nila sa iyo.
10:53.7
Meron pa nga na nananakit ng pisikala talagang gagawin kang alila.
10:58.4
Kaya sobrang swerte ko sa pamilya ni na ate Rowena ako napunta.
11:04.8
Na hindi ako itunuring na ibang tao papadudot.
11:08.3
Isa rin pala sa ginagawa ko sa bahay na yon ay ang paglininis ng tatlong kwarto sa itaas.
11:13.7
Balik kwarto yon ni na ate Rowena ng dalawang bata.
11:17.3
At ang isa ay dating kwarto ni Lolo Berto.
11:21.2
Kahit nawala na ang tatay ni ate Rowena ay nandun pa rin ang mga gamit nito.
11:25.6
Mas lalo akong nakumbinsi na mayaman talaga sila kasi maraming koleksyon ng gintong alahas si Lolo Berto.
11:32.5
Nakalagay yon sa isang aparador.
11:35.2
Nalula ako sa dami na mga yon.
11:37.7
Alam ko na milyon ang halaga ng lahat na mga alahas na nandun.
11:42.2
Alam ko rin na nakuha ko na ang tiwala ni na ate Rowena dahil hinahayaan nila ako.
11:47.3
Paglinis ng kwartong yon ng isang beses sa isang linggo.
11:51.8
Kailangan din kasing punasan ang mga alahas upang mapanatili ang ganda na mga yon.
11:58.0
Kahit minsan ay hindi ako nasilaw na magnakaw sa mga alahas na yon papadudot.
12:04.1
Kahit posible na sa dami na mga yon ay hindi naman mapapansin ni na ate Rowena kapag may kinuha ako roon kahit na isang alahas.
12:12.3
Naisip ko na gagawin ko yon ay baka karmahin ako.
12:16.0
Kabutihan na nga ang ibinigay.
12:17.3
Kaya nila sa akin tapos ay kasamaan pa ang isusukliko.
12:21.1
Isa pa ay hindi kami pinalaki na mga magulang namin na mga magnanakaw.
12:25.1
Kahit mahirap kami ay sinasabi sa amin ng aming nanay at tatay na kahit na anong mangyari ay huwag kaming magnanakaw at manglalamang ng kapwa.
12:36.1
Mas masarap daw sa pakiramdam na makukuha mo ang isang bagay sa marangal na paraan at kaya mong may pagmalaki sa iba.
12:45.5
Makalipas nga ang isang buwan ay nasa isang bagay.
12:47.3
Masanay na ako sa mga trabaho ko bilang houseboy.
12:50.7
Hindi pa rin nagbago ang pakikitungo sa akin ng mga tao sa bahay na yon.
12:54.7
Kahit yung dalawang bata ay naging kaklose ko na rin.
12:59.1
Hindi sinapasaway.
13:01.1
Kaya sobrang dali nilang alagaan.
13:04.2
Nang matanggap ko ng unang sahod ko ay pinadala ko kaagad sa pamilya ko ang malaking bahagi noon.
13:10.4
Nagtira na lamang ako ng kaunti para sa sarili ko at para sa perang iniipon ko.
13:15.4
Hindi ko namang kailangan ng malaking bagay.
13:17.1
Hindi ko namang kailangan ng malaking pera dahil lahat ay libre sa bahay ni Ate Rowena.
13:21.7
Wala sa pagkain, mga toiletries at kung ano-ano pa.
13:25.4
Kaya kahit na hindi kasing laki ang sahod ko roon, sa mga previous jobs ko ay masasabi ko na mas okay doon.
13:33.2
Kasi halos buo kong nakukuha ang sweldo ko at hindi ko na kailangan bumili ng mga bagay na kailangan ko.
13:40.5
Kaya naman pinangako ko sa aking sarili na pagbubutihin ko ang trabaho ko.
13:44.8
At hindi ko sisirain ng tiwala.
13:47.1
At hindi ko sisirain ng tiwala na ibinigay sa akin ni Ate Rowena para mas magtagal ako sa kanila.
13:53.7
Naniniwala ako na sa kabutihang ipinakita nila sa akin ay deserve din naman nila Ate Rowena ang ganong klase ng serbisyo mula sa akin.
14:04.6
Kahit na ilang beses na akong naglilis ng kwarto ni Lolo Merto, ay hindi pa rin nababawasan ang pagkamangha ko sa mga alahas niya.
14:12.7
Isang araw ay napag-usapan namin ni Ate Josie ang tungkol sa mga alahas na iyon.
14:17.8
Nalaman ko kay Ate Josie na dati pala talagang koleksyon.
14:22.2
Ni Lolo Merto ang mga gintong alahas.
14:25.7
Naikwento raw kasi yun ni Ate Rowena sa kanya.
14:28.8
Nung una raw ay nagbabay and sell si Lolo Merto.
14:32.4
Pero nang magkaedad na ito ay hindi na nito ginagawa yun at ginawa na lamang nitong koleksyon ang mga alahas nito.
14:39.8
Dumami na yun ng dumami hanggang sa binawian na ito ng buhay.
14:45.2
Bakit din nalang ibenta nila?
14:47.1
Ate Rowena yung alahas ni Lolo Merto?
14:51.7
Nako hindi yan mangyayari kasi bago mawala si Lolo Merto ay sinabi niya na huwag ibibenta ang mga alahas niya.
14:59.2
Koleksyon niya kasi yun.
15:01.2
Sinusunod yun ni na Rowena bilang respeto sa alaala ng tatay niya.
15:06.0
Pero hindi ko rin alam kung mapapanindigan ba nila.
15:09.9
Hindi rin kasi natin hawak ang mga mangyayari sa mga susunod na araw.
15:14.2
Tugon pa ni Ate Josie.
15:16.0
Sa bagay, saka sa tingin ko hindi na kailangang magbenta ng alahas ni na ate kasi maayos naman ang trabaho nila ni Kuya Eric, hindi ba?
15:27.4
Oo naman, tama ka dyan.
15:29.8
Hindi na nila kailangang ibenta ang mga alahas ni Lolo Merto pagsangayon pa ni Ate Josie.
15:36.2
Kahit nalaman ko noon na merong namatay sa bahay na yon, ay hindi ko naramdaman ng takot papadudot.
15:43.4
Lalo na at nalaman ko na mabait si Lolo Merto.
15:46.0
Sa tuwing naglilinis ako sa kwarto niya ay wala naman akong nararamdaman na kakaiba.
15:51.8
Na pwedeng maging dahilan para matakot ako.
15:54.5
Isa pa ay si Ate Josie na mismo ang nagsabi sa akin na simula noong mamatay si Lolo Merto ay hindi ito nagparamdam sa kanila.
16:03.0
Sa pangatlong buwan ko sa bahay ni na ate Rowena ay doon na ako unti-unting naka-experience ng mga bagay na kahit ako ay hindi ko maipaliwanag.
16:12.5
Nagsimula yon sa pakiramdam.
16:15.0
Na hindi ako nag-iisa.
16:16.0
Kapag naglilinis ako sa kwarto ni Lolo Merto, may mga pagkakataon na may mga bagay ako na nami-missed place at bigla na lamang lumilitaw sa ibang lugar ng bahay.
16:28.1
Pakaramdam ko tuloy ay pinaglanaroan ako na hindi ko maintindihan.
16:34.5
Dahil sa mga alam ko ay wala namang nagpaparamdam na multo sa bahay na yon, ay hindi ko yon binigyan ng kung anong kahulugan.
16:43.5
Hanggang isang araw,
16:45.0
Nagpaalam ako kina ate Rowena na makikipagkita ako sa kaibigan kong si Joel.
16:52.4
Matagal-tagal ko na rin kasi silang hindi nakikita ng mga kaibigan ko sa dating boarding house, kung saan ako nakatira dati.
16:59.9
Sinabi ko na uuwi lang ako sa gabi kaya umiram ako sa kanila ng duplicate key sa gate at sa main door.
17:07.1
Umaga pa lamang ay umalis na ako at pinuntahan ko sina Joel sa boarding house.
17:12.1
Nagdala ko ng pagkain para pasalubong sa kanila.
17:15.0
Tuwang-tuwa sina Joel nang sabihin ko na mas okay ako sa bago kong trabaho.
17:20.8
Doon na rin ako nag-dinner at pagkatapos ay nagkayaan kaming uminom.
17:25.3
Sinabi ko na hindi ako iinom ng marami kasi uuwi lang ako sa gabing yon.
17:30.4
Bandang alas 11 ay nagpaalam na ako na aalis na ako.
17:34.4
Baka kasi wala na akong masakyan na jeep kapag nagtagal pa ako.
17:38.5
Ayaw pa nga sana nila akong paalisin pero nangako na lamang ako
17:41.9
na sa day of ko ulit ay pupuntahan ko ulit sila.
17:45.0
Inihatid ako nila Joel sa labas at hindi nila ako iniwanan hanggang sa nakasakay na ako ng jeep.
17:53.4
Hindi pa naman ako masyadong lasing ng sandaling yon.
17:56.9
Talagang nagtira ako ng pang-uwi saka meron pa akong trabaho sa susunod na araw.
18:02.6
Ligtas naman akong nakauwi sa bahay nila ate Rowena.
18:06.3
Pagpasok ko ng bahay ay patay na ang lahat ng ilaw sa salas.
18:10.1
Dumerecho ako ng banyo para magbawas.
18:12.9
Paglabas ko ay may narinig akong naglalakad.
18:15.0
Sa hagdanan na parang may taong bumababa.
18:19.0
Palakas kasi ng palakas yung yabag ng paa.
18:22.0
Kaya iniisip ko na merong bumababa papadudot.
18:25.9
Bumalik ako sa sala at tumingin ako sa may hagdan.
18:29.9
Meron ako nakitang bulto ng isang lalaki na nakaupo sa may bandang gitna ng hagdanan.
18:35.7
Kitang kita ko sa dilim yung hugis ng katawan niya.
18:39.3
Nakabuka ka siya at nakapatong ang kamay niya sa tuhod niya.
18:43.1
Hindi ko masabi na si Kuya Eric.
18:45.0
Kasi medyo maliit yung lalaking nasa hagdanan.
18:48.5
Matangkad at malaking lalaki kasi si Kuya Eric papadudot.
18:52.4
Maya-maya ay nakita kong umiti siya.
18:55.3
Kahit madilim ay nakita ko ang ngipin niya.
18:58.4
Hindi ko alam pero biglang nagtaasa ng balahibo ko sa braso.
19:02.9
Kinilabutan ako ng sobra.
19:05.8
Hindi ko magawang tawagin yung lalaki kasi hindi ko alam kung sino siya papadudot.
19:10.6
E naisipan ko na buksan ang ilaw at habang kinakapako ang switch ng ilaw,
19:15.0
ay hindi ko inaalis ang mata ko sa lalaki sa hagdan.
19:19.8
Nang mapindot ko ang switch, ay lumiwanag sa buong sala at nagtaka ako kasi bigla na lamang siyang nawala.
19:27.3
Alam ko sa sarili ko na hindi ako ganong lasing noon.
19:30.8
Kaya naman sigurado ako na hindi imagination ang nakita kong lalaki.
19:35.6
Nang ma-realize ko na baka multo o kung anong nilalang,
19:38.7
ang nakita ko ay takot na takot akong napatakbo sa kwarto namin ni ate Josie.
19:45.0
Umiga ka agad ako kahit na hindi pa ako nakakapagpalit ng damit at pinilit kong matulog na lamang.
19:51.6
Pero dahil sa sobrang takot ko ng oras na yun ay nahirapan ako makatulog papadudot.
19:56.6
Hindi ko magawang alisin sa isipan ko.
19:59.2
Yung lalaking nakita ko sa hagdan na dahil malakas ang pakiramdam ko na hindi siya tao o hindi siya buha ay papadudot.
20:08.5
Madaling araw na nang magawa kong makatulog.
20:11.7
Mabuti na lamang ay alam na ng katawan ko kung anong oras ako.
20:15.0
Kaya kahit kaunting oras lang ang tulog ko ay otomatik akong nagising ng maaga.
20:22.5
Wala namang pasok sa school ang mga bata pero kailangan ko pa rin gumising ng maaga
20:27.3
dahil kailangan kong tulungan si ate Josie sa pagluluto ng almusal namin.
20:33.8
Pagdating ko sa kusina ay nandun si ate Josie.
20:38.0
Naghahanda na siya na mga lulutuin niya.
20:41.0
Panayang hikab ko at ramdam ko ang labis na antok.
20:43.8
O bakit bumangon ka kaagad? Mukhang kulang pa ang tulog mo.
20:48.5
Ayos lang na matulog ka muna. Ako nang bahala dito.
20:51.6
Ang sabi pa ni ate Josie.
20:53.8
Okay lang ate. Hindi ko kayang matulog ulit eh. Tugon ko.
20:58.9
Tinulungan ko na si ate Josie sa paghahanda ng almusal at hindi ko naiwasan na maalala yung nakita kong lalaki na nakaupo sa hagdanan nang umuwi ako noong nakarang gabi.
21:09.5
Inisip ko kasi kung totoo ba talaga na nangyari yon.
21:12.3
O baka dala lamang ng aking kalasingan.
21:15.7
Pero hindi naman yon ang unang beses na nalasing ako. At wala namang ganong nangyari sakin dati.
21:22.6
Ayos ka lang ba? Abel? Kanina ka pang nakatulala dyan. Alam mo magpahinga ka na lang muna.
21:29.8
Mukhang wala ka pa sa wisyo. Ang natatawang sambit pa ni ate Josie.
21:34.9
Ayos lang talaga ako ate. May naisip lang ako bigla. Tugon ko.
21:39.5
Ano ba yon? May problema ka ba?
21:42.3
Tanong pa ni ate Josie.
21:44.5
Ate, naniniwala ka ba sa multo?
21:47.2
Doon ako nagkaroon ng lakas ng loob na magtanong tungkol sa gumugulo sa isipan ko ng umagang yon.
21:54.5
Ayon kay ate Josie ay naniniwala siya sa mga multo.
21:58.5
Dati raw ay nakita niya ang kanalawa ng namatay niyang tatay sa bahay nila sa probinsya.
22:04.9
Hindi niya raw yon makakalimutan kasi una at uning beses niyang nakitang multo ng tatay niya simula ng
22:13.7
Tinanong ni ate Josie kung bakit bigla ko yung tinanong.
22:17.4
Hindi na ako nagdinawang isip na sabihin sa kanya yung nangyari noong nakaraang gabi.
22:22.7
Nagdaka si ate Josie kasi sa tagal na raw niyang nakatira sa bahay ni na ate Rowena ay walang multo na nagpakita sa kanya.
22:31.6
Nilarawan ko pa sa kanya iyong lalaki at ang pagkakaupo noon sa may hagdanan.
22:37.9
Matapos kong i-describe yung lalaki ay napansin ko na namutla si ate Josie.
22:42.1
Hindi agad siya nakapagsalita na para bang kilala niya ang lalaking yon papadudot.
22:48.6
Huwag ka nalang maingay ka na Rowena ha.
22:51.4
Pero sa hula ko ay si Lolo Berto ang nakita mo na nakaupo sa hagdan.
22:56.7
Paborito niya kasing umupo doon kagayang sinabi mo.
23:00.0
Pabulong na wika ni ate Josie.
23:03.2
Paanong si Lolo Berto?
23:05.0
Hindi ba patay na siya?
23:08.1
Oo nga pero baka kaluluan niyang nakita mo.
23:11.7
Kinikilabutan ako.
23:13.8
Bakit naman kaya magpapakita sa iyo si Lolo Berto?
23:16.8
Ang nagtatakang tanong ni ate Josie.
23:19.7
Mahikpit na ibinili ni ate Josie sa akin na huwag kong babanggitin kay ate Rowena ang nangyari sa akin kasi malulungkot daw ito.
23:27.6
Kapag naaalala raw kasi nito si Lolo Berto ay hindi nito maiwasan ng malungkot ng sobra papadudot.
23:34.0
Doon na nagsimula ang madalas sa pagpapakita ni Lolo Berto sa akin.
23:37.8
Minsan ay nakikita ko siya sa gilid ng aking mga mata.
23:40.3
Naglalakad siya nang mabilis tapos ay bigla na lamang mawawala.
23:45.2
Pero mas madalas ay sahagdan ko siya nakikita lalo na tuwing madalim sa may sala.
23:50.9
Nagkaroon na rin ako ng takot na maglinis sa kwarto niya kasi malakas talagang pakiramdam ko na nandun siya at nanonood lamang sa akin.
24:00.7
Hindi ako sanay na may ganoong kababalaghan na nangyayari sa akin.
24:06.0
Matatakotin kasi talaga ako papadudot.
24:08.2
Pero dahil sa kailangan ko,
24:10.2
ay nagtis ako noong una.
24:14.1
Pinipilit ko ang sarili ko na maging matapang at isipin na lahat ng pagpapakita at pagpaparamdam ni Lolo Berto sa akin ay imagination ko lamang.
24:23.6
Tangihan kay ate Josie lamang ako nagkikwento ng tungkol sa bagay na yon, papadudot.
24:29.1
Pero hindi nababawasan ng pagkukwento ko ang takot na nararamdaman ko.
24:36.6
Kahit sa gabi hindi na ako nakakatulog ng maayos.
24:40.2
Dahil napaparanoid ako.
24:43.2
Pakiramdam ko ay nakasunod si Lolo Berto kahit saan akong magpunta.
24:48.2
Kahit si ate Josie ay nagtataka kung bakit nagpapakita sa akin si Lolo Berto.
24:53.2
Gayong hindi naman ako nito nakilala ng personal.
24:57.2
Parabang nakatuwaan lang niya akong multuhin kasi nalaman niya na matatakotin ako.
25:03.2
Palagi nang ipinapaalala ni ate Josie sa akin na magdasal.
25:07.2
Makakatulong daw yon para hindi ako matakot.
25:10.2
Isa pa'y wala naman daw akong dapat na ikatakot kasi mabait si Lolo Berto.
25:15.2
Hindi raw niya ako sasaktan.
25:18.2
Pero kahit napapadudot, multo pa rin yon. Kahit pa mabait siya ay alam ko naman na hindi na siya buhay.
25:25.2
Napapaisip na ako na magresign na dahil alam ko sa sarili ko na kapag nagtagal pa ako sa mga ganong kababalaghan ay baka mawala na ako sa sarili kong katinuan.
25:37.2
Hanggang sa nabuo na sa utak ko na umalis doon at naghahanap lamang ako ng magandang pagkakataon para ipalam yon kinatirwena.
25:46.2
Kahit pa okay na ako sa trabaho at sahod ko roon ay mas pinili ko pa rin ng peace of mind.
25:52.2
Naisip ko na uuwi muna ako sa probinsya namin, magpapahinga ako kahit na isang buwan tapos ay maghahanap ulit ako ng trabaho.
26:00.2
Matapos kasi ang lahat ng nangyari sa akin ay talaga ang kailangan ko ng pahinga papadudot.
26:05.2
Isang araw ay nagkaroon na ako ng lakas ng loob na sabihin kay ate Rowena na magresign na ako dahil kailangan kong umuwi sa probinsya namin.
26:15.2
Nalungkot si ate Rowena sa mga sinabi ko.
26:18.2
Pinigilan pa nga niya ako at nag-offer na tataasan ang sahod ko.
26:22.2
Pero buo na talaga ang aking desisyon na umalis na sa bahay nila para matigil na ang pagpaparamdam ni Lolo Berto sa akin.
26:31.2
Sinunod ko pa rin ang sinabi ni ate Josie na huwag kong babanggitin.
26:35.2
Si Lolo Berto kay ate Rowena.
26:38.2
Hindi ko nalang sinabi kay ate Rowena na nakikita at nagpaparamdam sa akin si Lolo Berto.
26:44.2
Alam ko na naapilitan lamang si ate Rowena na tanggapin ang pagalis ko.
26:49.2
Pero nakiusap siya sa akin na bigyan ko pa sila ng kahit na isang linggo para makahanap ng kapalit ko at pumayag naman ako.
26:59.2
Mabigat sa loob ko ang gagawin kong pagalis kina ate Rowena.
27:03.2
Dati kasi naisip ko na doon na ako magtatrabaho ng matagal o pwedeng forever na.
27:08.2
Sobrang bait kasi ng pamilyang iyon, Papa Dudut. Wala akong masasabing negative sa kanila.
27:14.2
Kaya lang ay kailangan kong unahin ang sarili ko kesa sa mamatay ako sa sobrang takot.
27:19.2
Isang umaga naglilinis ako noon sa kwarto ni Lolo Berto.
27:23.2
Nang buksan ko ang lagayan ng mga alahas niya ay isa-isa kong tinignan yon.
27:28.2
May nakita akong isang kahon na nakalagay sa pinakasulok.
27:33.2
Parang sinadyang itago yon.
27:35.2
Kinuha ko ang kahon at sa pagbukas ko ay nakita ko ang isang gintong relo.
27:40.2
May mga diamond pa yon na talagang nagandahan ako sa relo na yon, Papa Dudut.
27:45.2
Hindi ko alam pero parang may demonyong bumulong sakin.
27:49.2
Nanakawin ko ang relo na yon dahil malaki ang maitutulong noon sakin at sa pamilya ko kapag naibenta ko.
27:57.2
Hindi na ako nagkaroon ng pagdadalawang isip at kinuha kong relo.
28:01.2
Isinama ko ang kahon.
28:03.2
Tinapos ko ng mabilis ang paglilinis ko doon at lumabas na ako.
28:07.2
Ibinalot ko sa pamunas yung kahon na may relo at dumiretso ako sa kwarto namin sa ibaba.
28:13.2
Itinago ko ang relo sa mga damit ko at ibinalot ko yon sa mga damit at isiniksik sa pinakailalim ng aking bag.
28:20.2
Hindi ako pinalaki ng mga magulang ko na magnanakaw, Papa Dudut.
28:25.2
Pero ng mga oras na yon ay aaminin ko na nasilaw ako at alam kong mali yon.
28:30.2
Nang sumunod na araw ay dumating na ang kapalit ko.
28:35.2
Lalaki rin siya pero mas may edad sakin.
28:39.2
Ang sabi sakin ni Ate Rowena ay pwede na akong umuwi sa probinsya namin kahit na anong araw na gusto ko.
28:46.2
Nagpasalamat siya sakin sa serbisyo na ibinigay ko sa kanila.
28:50.2
Kapag daw naisipan kong bumalik sa kanila ay wala raw problema.
28:54.2
Kinabukasan ay nagimpakin ako.
28:57.2
Ibinigay na ni Ate Rowena ang huling sahod ko at nandun sila ako.
29:00.2
Tinanong ko si Ate Rowena kung gusto ba nilang i-check ang bag ko.
29:07.2
Tiwala ko na ipapa-check ang bag ko kasi nasa bulsa ko yung relo.
29:12.2
Yung kahon naman ay itinapon ko na sa basurahan at nakolekta na ng basurero.
29:18.2
Parang kinurot ang puso ko nang sabihin ni Ate Rowena na hindi na niya kailangang i-check ang bag ko kasi may tiwala siya sa akin.
29:27.2
Nang makauwi ako sa amin ay naggulat ang buong bag ko.
29:30.2
Akala pa nga nila ay magbabakasyon lamang ako.
29:35.2
Naunawaan naman nila na kailangan ko magpahinga ng isang buwan.
29:39.2
Ang sabi ko ay i-extra rin ako kahit papaano sa trabaho ni tatay para meron din akong kikitain kahit na papaano.
29:47.2
Inisip ko noon na kung ano ang gagawin ko sa relo na ninakaw ko papadudut, nagpunta ko sa bayan at pinatingin ko sa isang sanglaan.
29:56.2
Tunay naginto talagang relo.
29:59.2
At kahit ng diamonds ay totoo din nang sabihin sa akin ang pwede kong makuhang pera kapag binenta o sinangla ko yon ay nalula ako ng sobra.
30:09.2
Malaking halaga kasi yon papa dudut at alam ko na hindi ko yon kikitain kahit na isang taon akong magtrabaho.
30:16.2
Sinabi ko na pag-iisipan ko muna kung isasangla ko ba ang relo na yon at umuwi muna ako sa amin.
30:22.2
Ang akala ko dati kapag wala na ako sa bahay ni na ate Rowena ay magkakaroon na ako ng peace of mind.
30:29.2
Ang buong akala ko ay hindi ko na makikita si Lolo Berto pero nagkamali pala ako.
30:34.2
Siguro ganun nga sana ang mangyayari pero dahil sa mga ninakaw kong gamit ni Lolo Berto ay hindi niya talaga ako patatahimikin kahit saan ako magpunta.
30:44.2
Hindi ko muna ibinenta o isinangla ang relo ni Lolo Berto, itinabi ko yon.
30:49.2
Hindi ko yon ipinakita sa kahit na sino sa pamilya ko.
30:52.2
Kasi alam ko na magtataka sila kung paano ako nagkaroon ng ganung klase ng alahas.
30:58.2
Ang totoo ay nagkaroon na ako ng pagsisisi ng panahon na yon kung bakit ko yon ninakaw.
31:04.2
Napakabait ni na ate Rowena sakin pero nagawa ko pa rin yon sa kanila.
31:09.2
Isang gabi kakatapos ko lamang maligo, yung banyo namin ay nakahiwalay sa mismong bahay namin.
31:16.2
Nasa likod ng bahay ang aming banyo papadudot.
31:19.2
Abang naglalakad ako ay natigilan ako ng may nakita akong lalaki na nakatayo sa unahan ko.
31:26.2
Madilim sa pwestong kinakatayuan ng lalaki kaya hindi ko alam kung sino siya.
31:32.2
Pero kung tinitingnan ay kasing taas siya ng tatay ko.
31:36.2
Kaya nakala ko na si tatay yon.
31:38.2
Tinawag ko pa nga ng tatay yung lalaki pero hindi siya sumagod.
31:42.2
Nakita ko siyang naglakad papunta sa loob ng bahay namin.
31:46.2
Pumasok na rin ako sa bahay namin.
31:47.2
Nakita ko si nanay na nagtitiklop ng mga damit habang nanonood ng TV.
31:53.2
Nagulat ako nang nakita ko na pumasok si tatay sa bahay na may dalang isang bote ng beer.
31:59.2
San kagaling tatay ang nagtataka kong tanong?
32:03.2
Sa labas bumili ako ng beer, pampaantok, gusto mo rin ba?
32:08.2
Kasual na sagot pa ni papa.
32:10.2
Nakita po kasi kita kanina na nakatayo sa labas tapos pumasok ka dito.
32:15.2
Ibig sabihin hindi ikaw yon tay?
32:17.2
Naguguluhan kong tanong.
32:19.2
Hindi ah, kanina pa ako nasa tindahan, napatambay kasi ako doon, sagot pa ni papa.
32:25.2
Tinawanan pa ako ni tatay at aniya ay para raw akong lasing kahit na hindi ako umiinom ng beer.
32:31.2
Kung ano-ano raw ang nakikita ko, tumawo na lang din ako kahit ang totoo ay medyo nagkaroon na ako ng hinala na si Lolo Berto ang nakita ko ng gabing yon papadudod.
32:42.2
Kahit nakahiga na ako para matulog ay hindi maalis sa isipan ko.
32:46.2
Nabaka sinundan ako roon ni Lolo Berto dahil may gamit siya na ninakaw ko noong umalis ako kina ate Rowena.
32:54.2
Hindi pa yon ang naging huling beses na nagparamdam si Lolo Berto sakin.
32:59.2
Isang madaling araw nagising ako sa dahilan na hindi ko alam.
33:04.2
May nakita ako na lalaking nakatayo sa isang sulok at kahit yung siluwet lang niya ang nakikita ko ay ramdam kong nakatingin siya sakin papadudod.
33:14.2
Maraming beses din na may narinig akong boses ng matandang lalaki na tinatawag ang pangalan ko lalo na kapag mag-isa ko.
33:25.2
Meron din akong narinig na umiiyak na lalaki sa gabi.
33:29.2
Alam ko na si Lolo Berto ang nagpaparamdam sakin papadudod at alam ko rin na kaya niya yon ginagawa ay dahil ninakaw ko ang isa sa mga alahas niya.
33:38.2
Hanggang sa naging buo na ang aking desisyon na ibalik ang Lolo kina Atiruena.
33:43.2
Kaya lang ay natatakot ako na baka ipakulong nila ako o kasuhan kapag nalaman nila na nagnakaw ako sa kanila bago ako umalis.
33:51.2
Pero hindi ko na kinaya ang takot at konsensya na nararamdaman ko ng panahon na yon.
33:57.2
Kahit pa malaki ang chance na makulong ako ay sinabi ko sa sarili ko na ibabalik ko ng Lolo at haharapin ko ang anumang resulta ng maling bagay na nagawa ko papadudod.
34:08.2
Alam ko na kahit ibalik ko ang Lolo ay hindi pa rin tamang pagnanakaw na ginawa ko.
34:13.2
Hindi pa rin noon maitatamang maling nagawa ko sa pamilyang kabutihan ang ibinigay sa akin.
34:21.2
Hindi ko na pinatagal pa at makalipas ang dalawang araw ay lumuwas na ulit ako ng siyudad.
34:26.2
Hindi na ako nagtext kina Atiruena na pupunta ako sa kanila.
34:30.2
Kaya nandun na ako sa bahay nila ay nagulat si ate Josie sa pagdating ko.
34:36.2
Bakit daw hindi man lang ako nagpasabi?
34:38.2
Yun nga lang ay wala noon si Atiruena at Kuya Eric dahil merong pinuntahan.
34:44.2
Gabi pa ang dating ng mag-asawa.
34:47.2
Napansin ko na wala na yung houseboy na pumalit sa akin. Si ate Josie na lamang ang kasambahay na nandun papadudod.
34:54.2
Ayon kay ate Josie mahigit isang buwan nang wala yung pumalit sa akin.
34:58.2
Pinalis pala yun ni Atiruena dahil ninakaw daw yung paboritong relo ni Lolo Berto.
35:03.2
Kahit anong rawang gawin nila ay hindi talaga umamin yung houseboy.
35:07.2
Nanindigan daw ito hanggang sa huli na wala itong ninakaw.
35:11.2
Naawa na rin daw si Atiruena kaya hinayaan na lamang at pinaalis na lamang.
35:17.2
Mas lalo akong kinain ang aking konsensya papadudod.
35:22.2
Napayak na ako ng sandaling yun at inamin ko na kay ate Josie na nandun ako para ibalik ang relo.
35:28.2
Kasi ako ang totoong nagnakaw noon.
35:31.2
Hindi makapaniwala si ate Josie sa inamin ko.
35:34.2
Inamin ko rin na halos araw-araw na nagpaparamdam at nagpapakita si Lolo Berto sa akin kasi alam kong gusto niyang ibalik ang relo na ninakaw ko.
35:45.2
Ramdam ko na sobrang disappointed si ate Josie sa akin pero maganda raw na naisipan kong ibalik ang ninakaw ko.
35:52.2
Kasi yun ang pinakapaboritong relo ni Lolo Berto.
35:55.2
Saka para malinis na rin daw ang pangalan ng houseboy na napagbintangan na nagnakaw noon papadudod.
36:01.2
Nang dumating si ate Rowena at kuya Eric ay tinulungan ako ni ate Josie na sabihin sa kanilang kasalanan na nagawa ko.
36:09.2
Hindi ko nakitang nagalit si ate Rowena pero alam ko na kagaya ni ate Josie ay disappointed din sila sa akin.
36:17.2
Binalik ko na ang relo at sinabi ko na kung kakasuhan nila ako at ipapakulong ay tatanggapin ko.
36:24.2
Nang oras na yun ay handa akong tanggapin ang kahit na anong parusa na ibigay nila sa akin.
36:29.2
Hindi ko pa rin alam ang sasabihin ko Abel, nakakagulat na ikaw pala ang nagnakaw ng relo ni tatay.
36:38.2
Pero huwag kang mag-alala, hindi ka naman ipapakulong pero sana ay maintindihan mo kung bakit hindi ko na maibibigay ulit ang tiwalang meron ako sayo dati.
36:47.2
Ang sabi pa ni ate Rowena,
36:49.2
Naintindihan ko po ate, hindi ko rin talaga alam kung ano bang pumasok sa utak ko at nagawa ko ang mga bagay na yun, ang wika ko naman.
36:59.2
Umalis ako sa bahay ni na ate Rowena at bumalik sa probinsya namin na merong dalang malaking panghinayang.
37:06.2
Totoo nga na nasa huli ang pagsisisi. Kahit alam ko, ang hindi magandang resulta ng pagdanakaw na ginawa ko ay tinuloy ko pa rin yun.
37:16.2
Nakakapanghinayang na meron akong nakilalang mga tao na mababait pero mas pinili ko na gawan sila ng hindi maganda.
37:23.2
Kaya hindi ko rin masisisi si na ate Rowena kung tuluyan nila akong inalis.
37:31.2
Kapag talaga nasira ang tiwala ay napakahirap po nitong ibalik.
37:36.2
Simula naman ang ibalik ko ang relo ay hindi na nagpakita o nagparamdam si Lolo Berto sa akin.
37:41.2
Kaya alam ko na ang relo ang pakay niya sa akin.
37:46.2
Yun nga lang ay hindi ko na nalaman ng dahilan kung bakit siya nagpapakita sa akin bago pa ako magnakaw sa kanya.
37:52.2
Ang hinala ko ay alam na niya na gagawin ko yun.
37:55.2
Baka parang binibigyan niya ako ng babala sa pwedeng mangyari kapag ninakawan ako.
37:59.2
Yun nga lang ay hindi ko nakita yun at tinuloy ko pa rin na kuhain ang isang bagay na importante sa kanya noong nabubuhay pa siya.
38:08.2
Tuluyan nang naputol ang ugnayan namin ni na ate Rowena wala na akong naging balita sa pamilya nila.
38:15.2
Naiiya na rin ako mag reach out sa kanila matapos po ang ginawa ko.
38:19.2
Naging malaking aral na rin sa akin nang nangyaring yun at kahit kailan ay hindi na ako uulit.
38:24.2
Kapag mabait ang isang tao sa akin at ramdam ko na malaki ang tiwala nila sa akin.
38:29.2
Ay kabutihan nang isinusok liko sa kanila.
38:33.2
Minsan lang tayong makatagpo at makakilala ng taong kagaya ni ate Rowena.
38:38.2
Kaya dapat lamang na huwag nating sirayin ang tiwala nila sa atin dahil ako na ang nagsasabi.
38:44.2
Hindi magiging magandang kapalit kapag gumawa tayo ng masama.
38:49.2
Lubos na gumagalang Abel
38:53.2
Ang tiwala ay isang mahalagang bahagi ng anumang relasyon.
38:56.2
Maging ito man ay personal o profesional.
39:00.2
Mahirap nang maibalik sa dati ang isang tiwala na nasira na.
39:04.2
Kaya isa dapat ito sa iniingatan nating lahat lalo na ang tiwalang ibinibigay sa atin ang ating
39:10.2
mga taong malalapit sa atin at kabutihan ang ipinapakita sa atin.
39:15.2
Laging nating piliin ang maging mabuti.
39:18.2
Oo palaging nandyan po ang tukso upang gumawa ng masama ngunit kung lika sa atin,
39:23.2
ang pagiging mabuting tao ay hindi mananalo ang tukso ng kasamaan sa ating mga isipan.
39:31.2
Huwag kalimutan na maglike, magshare at magsubscribe.
39:35.2
Maraming salamat po sa inyong lahat.
39:53.2
Pag-ibigay ay mahiwagat.
39:58.2
Laging may lungkot at saya.
40:04.2
Sa papatudod stories.
40:09.2
Laging may karamay ka.
40:17.2
Mga problemang kaibigan.
40:23.2
Dito ay pakikinggan ka.
40:30.2
Sa papatudod stories.
40:34.2
Kami ay iyong kasama.
40:42.2
Dito sa papatudod stories.
40:46.2
Ikaw ay hindi nag-iisa.
40:53.2
Dito sa papatudod stories.
40:59.2
May nagmamahal sa'yo.
41:06.2
Papatudod stories.
41:12.2
Papatudod stories.
41:19.2
Papatudod stories.
41:23.2
Papatudod stories.
41:27.2
Hello mga ka-online. Ako po ang inyong si Papa Dudut.
41:30.2
Huwag kalimutan na maglike, magshare at magsubscribe.
41:34.2
Pindutin ang notification bell para mas maraming video ang mapanood inyo.
41:39.2
Maraming maraming salamat po sa inyong walang sawang pagtitiwala.
