01:02.9
Kaso pati yung account ko dati ay nawala na.
01:05.9
Isa parang ko rin yun para maalala yung mga bagay na yun.
01:10.3
Taga F.E.U. ako noon pero nag-stop muna ako sa ngayon.
01:14.4
May rason ako, kaya lang e, ibang storya na yun.
01:17.9
Ito na yung kwento ko, tababalaghan ang aking kwento at depende na lamang sa inyo.
01:22.2
Kung maniniwala kayo sa akin.
01:25.7
Bigla ko kasing naalala ang karanasang kong ito.
01:28.7
Kaya naisip kong ishare sa inyong YouTube channel ang aking kwento
01:32.0
na hinding-hindi ko makakalimutan na naganap noong 2011.
01:37.4
February 7, 2011, nang naging kami ni Carlos.
01:41.1
Hindi niya tunay na pangalan.
01:43.1
Matanda ako ng apat na taon sa kanya, 15 siya.
01:48.2
Second year college ako at siya naman ay fourth year high school.
01:53.3
Matangkad sa height na 6'3, varsity, basta heartthrob.
01:58.1
Actually, ang pangit namin tingnan.
02:00.1
Ako kasi ay 5'0 lamang ang height ko.
02:03.1
Kaya talagang sobrang hindi kami bagay.
02:05.7
Alam ko naman yun noong una pa lamang.
02:09.3
Naging close kami kasi kasama siya ng pinsan ko sa varsity team.
02:13.7
Madalas ako sa bahay ng pinsan ko tapos ay madalas din sila doon.
02:17.8
Pati yung isang pinsan ko, boyfriend niya, yung best friend ni Carlos.
02:23.3
Pag nagdedate yung dalawa ay ako ang chaperone ng pinsan ko.
02:27.7
Siya din ang best friend niya.
02:29.7
Kaya madalas kami naguusap pag nagdedate na yung dalawa.
02:34.6
Ayon, naging close kami.
02:36.2
Broken hearted ako noon.
02:37.8
Siya naman ay hindi niya maggets yung nililigawan niya kasi 3 years na siyang nanliligaw sa babae pero wala pa rin.
02:44.9
Ayon, nagkaigihan, naging kami.
02:47.8
Mabait naman si Carlos Papadudut.
02:50.8
Ako yung mas matanda pero parang ako yung mas batas.
02:53.3
Kasi madalas ako yung maraming issue.
02:58.0
Kahit na nakikita ko naman sa kanya na talaga namang matinu siya.
03:02.0
Sa totoo lang, sa tuwing magkaaway kami o nagkaaway kami ay laging break up ang suggestion ko.
03:08.9
Siya naman ay todo suyo.
03:11.6
Minsan, narirealize ko na ang sama ng ugali ko sa kanya.
03:14.9
Kasi nga, ako talaga ang nagsisimula ng away.
03:19.4
Pero deep inside me ay sa totoo lang ay takot ako.
03:22.2
In the first place, ay gwapo siya at talaga namang pinag-aagawan.
03:27.9
Kami na din kasi noong nagsisimula siyang maging commercial model.
03:32.2
Bagay kasi talaga sa katawan niya.
03:34.8
Isa siya sa mga model ng Folded and Hung.
03:38.6
Every week, twice kaming nakikita Papadudut.
03:41.7
Minsan pa ay once lang.
03:44.1
May oras din na hindi at iniintindi ko naman kasi high school siya kaya alam ko na busy siya.
03:48.9
Lalo pat varsity at marami na siyang schedule for photoshoot.
03:52.2
Sa tuwing magkasama kami at habang nalalapit ang graduation niya, natatakot din ako.
03:58.2
Ewan ko ba pinag-aagawan kasi siya ng mga universities.
04:02.1
Siyempre magaling mag-basketball pero hindi pa fix ang gusto niya kasi plano nilang mag-migrate sa States pagka-graduate ng high school.
04:10.9
Isa din yun sa rason kaya hindi ako masyadong umaasa.
04:14.8
Isa pa ay ibang college life sa high school life.
04:17.5
Lagi kong sinasabi sa kanya na siguro ay kaya lang niya ako nagustuhan dahil
04:22.2
nakahanap siya ng comfort.
04:24.0
Wala kasi siyang kasama dito sa Pilipinas except sa lola at tita niya.
04:28.4
Parents niya at mga kapatid niya ay nasa States na lahat.
04:31.8
Nasasayangan lang siya sa varsity thing kaya sinabi niya na tapusin na lang daw ang high school niya dito.
04:38.7
After graduation niya, siguro ay after 3 days yata ay inaya niya akong lumabas.
04:44.5
Para daw sa post celebration namin sa graduation niya.
04:48.2
Hindi kasi ako nakapunta dahil sa totoo lang ay hindi kami legal.
04:52.2
Mismo mga pinsan ko ay hindi alam.
04:55.2
Nung nalaman kasi ng pinsan ko ng lalakin nung nanliligaw pa siya sa akin,
05:00.0
tinanong niya kung totoo daw ba.
05:02.6
Siyempre, dininay ko.
05:04.6
Alam ko kasing magagalit at baka bugbugin ng pinsan ko.
05:09.1
Isa pa kasabay ang mga pinsan ko sa graduation kaya hindi talaga kami pwedeng mawala the time.
05:16.2
Post celebration ang dinala niya ako sa bahay nila.
05:19.9
Pinakilala ako sa lola at sa parents niya.
05:22.8
Doon din niya sinabi na hindi na siya sasama sa states at magpapaiwan na lamang.
05:27.8
Doon na din niya sinabi na ang plano niya ay mag-araw na lamang sa Laguna.
05:32.2
At doon na lang din titira.
05:34.2
Akala ko ay mayaman lang sila, mayaman na mayaman pala.
05:37.7
Hindi kasi halata sa kanya dahil napaka simple niya papadudod.
05:41.8
Akalain mong average lang.
05:43.7
Mas maganda pa nga ang cellphone ko kesa sa kanya.
05:46.5
Tinanong ko siya kung saan siya titira.
05:48.5
Sabi ng mama niya na yung pag-aaralan niya ay sa kanilang.
05:52.2
Wala pala at hindi lang yun.
05:53.9
May lodging pa sa eskwelahan nila na hindi mo na kailangan pang mag-dorm.
05:58.2
Sa iba dahil may sarili silang dorm para sa mga estudyante nila.
06:02.9
Tinanong ko siya noong kaming dalawa na lang.
06:05.7
Sabi ko kasi bakit doon siya.
06:07.8
Kaya naman niyang mag-aral kahit nasa Ateneo pa niya gustuhin.
06:12.0
Dahil gusto siyang kunin ang coach doon.
06:14.4
Consistent kasi siyang MVP noong high school kasi magaling talaga siya.
06:19.4
Sabi niya mas gusto raw niya na doon na lamang.
06:22.1
Sabi niya mas gusto raw niya na doon na lamang.
06:22.1
Sabi niya mas gusto raw niya na doon na lamang.
06:22.2
Para hindi na daw akong magselos.
06:24.6
Kung sa mga kilalang universities pa daw siyang mag-aral.
06:28.3
Okay na daw sa kanya na naranasan niya na maging varsity sa high school.
06:33.0
Natuwa naman ako, sa totoo lang, bawat araw.
06:36.5
Ay natatanong ko ang sarili ko na bakit ako pa.
06:40.0
Ang dami naman kasing maganda at nagkahabol sa kanya.
06:44.1
At kung totoo sinay, tatawa lang ang nililigawan niya dahil walang wala akong laban sa kanya.
06:50.9
At mas bagay naman talaga sila.
06:55.4
Perfect couple kumbaga.
06:57.2
Fan nila ako dati kaya lagi kong sinasabi na huwag siyang magiging give up.
07:01.8
Magiging sila din one of these days.
07:04.3
Kaso nga ay naging kami.
07:06.7
Papadudo tumagal din kami 4 months, 4 months and 22 days to be exact.
07:12.4
Hindi sana kami hanggang doon lang.
07:17.5
Nang gabi, nag-aaway kami noon.
07:20.9
Nasa Laguna siya noon.
07:22.0
Medyo nadadalas ang tantrums ko mula noong ando na siya.
07:25.5
Wala kasi noong May, noong nagsimula yung enrollment nila.
07:29.8
Hindi na kami nagkita pa.
07:31.7
Magdadarawang buwan na kaming hindi nagkikita.
07:33.9
Kaya yun, inaaway ko para baka sakaling umuwi ng Maynila para suyuin ako.
07:39.8
So ayun nga, papadudot nag-aaway kami.
07:42.3
Tapos sa sobrang galit ko, pinatay ko yung isang phone ko na ginagamit namin madalas sa aming communication.
07:49.4
Ayun, pinatay ko.
07:50.5
Tapos ay blinako pa naman siya sa isa ko pang cellphone.
07:54.1
So wala talaga akong ma-receive na message o call na galing sa kanya.
07:59.2
Sa tuwing nag-aaway kami, ginagawa ko talaga yun.
08:01.9
Pero nagagawa niya ng paraan para makontak ako.
08:06.0
Close ko din kasi yung best friend niya na boyfriend ng pinsan ko.
08:10.6
Kaya madalas siyang tumatawag sa akin at iminibigay kay Carlos.
08:14.8
Madalas kasi silang magkasama kasi magkapitbahay lamang sila.
08:18.1
Pero sa sobrang galit ko ay blinako din lahat.
08:20.5
Lahat ng mga alam kong friends namin na pwedeng kumontak sa akin.
08:25.1
Kaya naisip ko noon na gagawa din siya ng way para makontak ako kasi alam naman niya yung ibang cellphone number ko.
08:31.8
Pero that night after kong patayin yung phone ko at mablak ay wala na akong narinig na nangulit sa akin.
08:39.2
June 23, 2011. Same senaryo.
08:42.7
Wala pa rin kumontak sa akin.
08:44.9
So naisip ko na nakikipagmatigasan na siya sa akin.
08:48.6
Kaya ginawa ko ay tinapon ko.
08:50.5
Tinapon ko yung sim ko na ginagamit namin sa komunikasyon.
08:54.4
June 24, 2011. Same senaryo pa rin.
08:57.2
Wala pa rin dumarating na text o call para kulitin ako.
09:00.9
So narealize ko yung mali ko.
09:03.2
Natakot din ako kasi naisip ko na baka nagsawa na siya sa kakasuyo sa akin.
09:08.3
Kaya gusto kong ako na lamang ang mag-sorry sa kanya pero hindi agad-agad.
09:12.8
Mga gabi noon, around 10pm, nag-decide ako na kontakin siya.
09:16.6
Tinanggal ko yung mga nakablak na contacts ko na mga kaibigan namin.
09:21.2
Pagtanggal na pagtanggal ko ng block.
09:23.6
Mula ng text sa phone ko. Iba-iba.
09:26.6
Hindi ko pa binabasa kasi hinahanag ko yung pangalan niya.
09:29.7
Baka sakaling mag-text siya sa akin.
09:32.7
Pero wala talaga.
09:34.4
Nagtaka pa nga ako noong una kasi parang sabi ko eh wala na to.
09:37.9
Mukhang ayaw na nga niya.
09:39.9
So nag-decide ako na si Andrea na best friend ni Carlos na lamang ang tawagan.
09:44.3
Nagdalawang isip ako kasi sumagot si Andrea sa pangalawang tawag ko.
09:50.9
Bakit ngayong ka lang tumawag?
09:52.9
Tanong niya sa akin.
09:54.6
Sorry, alam mo naman ang mood swings ko.
09:59.6
Eh bakit hindi kita makontak o sisa pa niya?
10:03.6
Nakablaka kasi sa akin eh. Sorry, nahihiyang tugon ko.
10:07.5
So hindi mo alam ang balita?
10:10.0
Papadudot na takot naman ako sa mga sinabing nyo ni Andrea.
10:16.3
Bahay lang ako the whole time.
10:18.5
Hindi na din ako nagcha-charge ng phone.
10:20.5
Kasi alam mo naman, may bagyo kaya pahinga na muna ako.
10:28.6
Takti, hindi ako makapaniwalang wala kang alam.
10:34.2
Uwi ka ni Andrea sa akin at halatang disappointed sa sinabi ko.
10:38.3
Umayos ka nga Andrea, kinakabahan na ako sa iyo.
10:41.1
Ano ba talaga nangyari?
10:42.8
Huwag mo akong takutin ha.
10:44.6
Kung ginagawa nyo lang yan para ako ang mag-sorry kay Carlos,
10:48.0
hinding-hindi ko gagawin yun oh.
10:49.3
Kinakabahan kong sabi noon.
10:52.3
Agad namang nagsalita si Andrea.
10:54.8
Ate Isa, ano ka ba?
10:56.4
Diyos ko, nasagasaan si Carlos.
11:00.2
Tatlong araw na siyang nasa koma.
11:02.5
Kahapon, kinabahan kaming lahat kasi bigla siyang naging kritikal.
11:08.1
Alam mo ba anong sinabi ng doktor?
11:10.9
Baka hindi na siya umabot hanggang bukas.
11:13.5
Koma siya, dilatang mata sa sobrang lala.
11:16.3
Hindi nga gumagalaw ang mata niya eh.
11:18.4
Ramdam na ramdam.
11:19.3
Alam ko kung gaano siya nasaktan sa mga nangyari.
11:21.9
Yung isang mata niya, nabulag niya daw.
11:25.0
Kaya wala silang choice kundi ang alisin.
11:27.5
Kaso ayaw pumayag ng parents niya kasi magiging 50-50 si Carlos kung gagawin.
11:32.7
Baka mamatay pa siya during operation dahil ayaw nang pumikit ng mga mata niya.
11:38.4
Kwento pa ni Andrea.
11:40.9
Sa puntong yun ay parang ayaw ko paring maniwala.
11:43.7
Pero hindi ako makapagsalita noong mga sandaling yun.
11:46.4
At kapag iniisip kong matinding kalagayan ni Carlos,
11:49.3
ay napapaluhan ako.
11:51.7
Puntahan mo siya bukas na bukas din sa ospital.
11:54.9
Ipagdadasal ko na lang na abutan mo pa siya.
11:57.7
Kagaling lang kasi namin doon kanina ang sabi pa niya sakin.
12:02.3
Agad naman akong nagpasabi na pupunta ako sa ospital na sinabi niya sakin.
12:08.0
Papadudot na tahimik ako pagkababaan niya ng phone.
12:11.9
Hindi na kasi ako makapagsalita pa.
12:14.2
Iyak na lamang ako ng iyak at hindi ako makapaniwala.
12:16.8
Kaya nagpaalam na siya at binabana.
12:19.3
Doon ko binasa ang mga messages.
12:22.9
Ang daming GMs na mga kaibigan namin na ipagdadasal si Carlos.
12:27.7
Na sana ay magising na.
12:29.6
Ang masakit pa doon ay hindi ko alam na ganoon ang nangyari.
12:33.2
Ako dapat ang unang makaalam dahil ako ang girlfriend niya.
12:36.7
Hindi ako nakatulog ng buong gabi noon sa kakaisip kung paano ako tatakas.
12:42.4
Wala na akong pakialam kung mapagalitan ako basta ang nasa isipan ko lamang ay kailangan ko siyang makita.
12:47.9
Kailangan ko siyang abutan.
12:52.1
Maga akong umalis ng bahay.
12:54.7
Nagimuna lamang ako ng note sa bahay na pumunta ako sa school kasi may gagawing emergency meeting dahil sa bagyo.
13:01.4
Pero ang totoo ay nasa Laguna ako pupunta.
13:04.6
Sana hindi ako puntahan ni papa sa school kasi magagalit yun sakin.
13:08.5
Nag-divert pa ako para hindi ako makontakt.
13:11.8
Pagdating ko ng hospital, sobrang nanginginig ako at natatakot ako sa mga makikita ko.
13:18.2
Hindi ko yata kailangan.
13:19.3
Lola niya ang una kong nakita.
13:22.6
Walang parents niya kasi umuwi muna para magpahinga.
13:25.8
Niyakap niya ako at hindi pa ako naiyak, medyo tulala ako.
13:29.5
Mga tingin at titig ko lang ang nagsasanita.
13:32.3
Nakasunod lang sa akin si Andrea.
13:34.8
Tapos itinuro ni Lola yung kwarto ni Carlos doon sa ICU.
13:38.7
Ang bagal kong maglakad at hindi ko alam kung bakit.
13:42.2
Basta alam ko na natatakot ako.
13:45.2
Sinuot ko na yung tsinelas saka yung hairnet at yung parang scrubber.
13:49.3
Napahawak ako kay Andrea.
13:53.2
Naintindihan niya kung anong ibig sabihin noon.
13:56.7
Kinakabahan na kasi ako.
13:58.6
Ang lamig dahil sa bagyo at sa aircon pero pinagpapawisan ako.
14:03.0
Sinilip ko muna yung kwarto pero napapikit ako noong nakita kong nakahiga siya.
14:07.4
May tubo sa bibig para sa hingahan niya.
14:10.5
May NGT sa ilong para sa pagkain yata.
14:13.8
Pagtingin ko sa paa niya, hindi ko makita ng maayos kasi nakakumot.
14:17.4
Tinignan ko kung may kulang at sinabihan ako ni Andrea
14:20.9
na magmadali kasi baka bumaha at hindi na akong makabalik pa sa bahay.
14:27.7
Mas lalaki pa daw ang problema ko.
14:30.6
Kaya kahit na hindi ko pa kaya ay pumasok na ako doon sa kwarto niya.
14:34.3
Pagpasok ko may nakita akong upuan, kinuha ko at tinabi ko sa hospital bed niya.
14:39.4
Bago kumupo, tinignan ko muna siya.
14:42.3
Nakatingin yung mata niya sa taas.
14:44.0
Hindi gumagalaw at para siyang nakikipagtitigal.
14:48.9
Tapos yung katawan niya, ang daming nakakabit.
14:52.0
Para malaman kung stable ang lagay niya at ang heartbeat niya.
14:56.2
May nakita din akong mga sugat sa mukha niya.
14:59.0
Grabe, ang lala talaga ng nangyari sa mahal ko.
15:02.5
Tapos tinignan ko yung paa niya, nagtaka ko kasi wala yung isa.
15:06.7
Kinapa ko yun kasi akala ko ay nakatago.
15:11.6
Wala na pala siyang isang paa na putol na.
15:15.1
Umupo ako tapos ay hindi ko na naintindihan.
15:17.4
Yung nararamdaman ko.
15:19.3
Mamayang kaunti hindi ko na namalaya na naluluhan na pala ko.
15:23.0
Hindi ko rin napansin na pumasok pala sa kwarto ang lola niya.
15:26.4
Lumapit siya sa akin at doon ako hindi nakatiis.
15:29.5
Lalo na noong akbayan niya ako.
15:33.4
Magiging maayos din ang lahat.
15:35.6
Dasa lang ang kailangan ni Carlos.
15:37.8
Hindi masama ang umiyak.
15:40.5
Huwag mong pigilan.
15:42.2
Mahirap yung kinikimkim.
15:44.6
Payo sa akin ang lola ni Carlos.
15:46.8
Hindi masama ang umiyak.
15:47.3
Hindi na ako nakasagot kasi iyak na ako ng iyak papadudot.
15:51.1
Pagkatapos noon ay hindi na ako nagtagal.
15:53.4
Umuwi na rin ako kasi baka hindi ako makauwi agad at hindi na ako makabalik.
15:58.8
Naintindihan naman ang mga magulang at lola niya ang sitwasyon namin ni Carlos.
16:03.5
Naintindihan nila ako pero bago ko umalis ay kinuha ng mami niya ang phone ko.
16:08.1
Sa akinwento na rin niya ang mga nangyari.
16:11.3
Papadudot isang malaking SUV ang nakasagasa kay Carlos.
16:14.9
Tumatawid daw siya noon.
16:16.1
Lasing daw ang driver kasi naka red light yung traffic light.
16:20.0
Pero ang bilis ng takbo niya.
16:22.3
Una daw niyang nabunggo ay ang paa ni Carlos dahil sa tangkan niya.
16:26.0
Kaya hindi naman tinamaan agad ang katawan niya.
16:28.6
Kaya naputulan siya ng paa kasi may naputol at nadurog na buto.
16:33.0
Pati yung tuhod niya talaga ang napuruhan.
16:35.8
Nakahingi pa daw ng tunong si Carlos at nakasigaw pero inatrasan siya ng driver at ang ulo naman niyang napuruhan.
16:42.1
Ayun basagang bungo.
16:43.3
Kaya sabi daw ng doktor ay mabuhay man siya.
16:46.1
Ay isa na siyang lantang gulay.
16:48.3
Buto lang paa at hinding-hindi na raw makakalakad pa.
16:51.4
Pati bulag na din yung kabila niyang mata.
16:53.6
Kaya wala kaming nagawa kundi ang umiyak.
16:56.9
Ang dating pinagagawa ng mga coach ng basketball ay wala nang silbi.
17:02.2
Lantang gulay na.
17:04.1
Pero sinabi din ng doktor na himala na kung mabubuhay pa siya.
17:08.3
Binigyan kasi siya ng taning na hanggang ngayon lang siya.
17:11.0
Kaya may tuturing daw na himala na nabuhay siya.
17:14.5
Itinuring na himala ang bawat araw.
17:16.1
Ang masin na lang kasi ang nagbibigay buhay sa kanya.
17:20.9
Na pag sinabi ng parents niyang tama na ay ititigil na.
17:24.7
Pero hindi pa rin kami nawawala ng pag-asa.
17:28.3
Nagpaalam na kami na babalik na ng Maynila dahil delikado sa daan.
17:32.3
At alam nilang kailangan ko na ding umuwi.
17:34.7
Dahil hindi ko rin alam ang naghihintay sa akin pagbalik ko ng bahay.
17:39.0
Sinabi sa akin ng mama niya na siya na raw ang mag-inform sa akin ng kalagayan ni Carlos.
17:44.1
Huwag na daw muna akong bumalik dahil mayroon na siya.
17:46.1
Baka daw masundan pa ako ni Papa.
17:48.6
Pag uwi ko ay galit na galit si Papa.
17:50.8
Sermon siya ng sermon pero wala akong naririnig.
17:54.0
Hindi ako sumasagot at tulala na ako mula nang galing kami sa ospital.
17:59.0
Hindi ko rin alam kung bakit pero parang hindi nawawala sa mata ko yung nakita kong sitwasyon ni Carlos.
18:05.5
Kahit sana ko tumingin ay parang imahe na nakikita ko ang mukha niya.
18:09.9
Nahimik lang akong umiiyak, tulala pa rin ako at hindi ako nagsasalita.
18:17.2
Wala pa rin pasok pero wala na ding ulan.
18:20.7
Tulala pa rin ako.
18:22.6
Tahimik at nagtatanong na si Papa pero sabi ko na lamang ay hindi maganda ang pakiramdam ko.
18:28.5
Dahil naulanan ako.
18:30.6
Kaya sinabi niyang magpahinga na lang daw ako.
18:33.1
Kaya buong araw akong nasa kwarto at nakatingin sa may bintana.
18:37.4
Nakaka-text ang mama niya at sinasabi ang sitwasyon niya.
18:41.0
Ganon pa rin daw at hindi pa rin daw gising pero kahit daw.
18:44.6
Papaano ay may improvement.
18:46.1
June 27th 2011 pumasok ako pero napansin din ang mga kaibigan ko ang nangyari sa akin.
18:54.0
Tulala at hindi sila sanay dahil ako ang clown ng barkada.
18:58.5
Kaya nang naikwento ko ang nangyari kay Carlos ay nagulat sila.
19:02.3
Hindi nila expected na yun na pala ang pinagdadaanan ko.
19:06.4
Nalaman din nila na sinisisi ko ang sarili ko kaya nangyari ang sitwasyon na yun.
19:12.6
Medyo nabawasan ang nararamdaman ko dahil kinomfort nila ko.
19:16.1
Ang kaso, para na daw akong baliw at natatakot silang matuluyan ako.
19:22.6
Tahimik lamang at tulala kasi ako.
19:25.2
Pero pag tinatanong ako ng professor namin sa lecture ay umiiling lang daw ako.
19:29.4
Sa totoo lang ay wala talaga akong matandaan sa mga nangyayari ng mga oras na yun.
19:34.6
Sobrang lutang talaga ako.
19:36.8
Tapos ay bigla ko daw kakalabitin yung katabi ko sa classroom at para daw akong baliw nahahawakan siya.
19:43.1
Tapos sasabihin ko daw na hindi ba gigising?
19:46.1
Gigising din siya?
19:47.4
Gigising din si Carlos?
19:49.7
Hindi naman niya ako iiwanan, hindi ba?
19:51.9
Tapos ay lalabas daw ako ng room at pupunta ng CR.
19:56.0
Doon daw ako magtatago sa mga cubicle at iiyak daw.
19:59.7
Yung iyak na haguluhol kaya napapatawag nila ang mga kaibigan ko.
20:04.7
Hindi ako nakapasok ng mga panghapon ko na subjects kasi nilala ako ng mga kaibigan ko sa guidance counselor namin.
20:11.8
Pero kaibigan naman namin yung guidance counselor kaya sila na ang nag-explain ang sitwasyon ko.
20:16.7
Pinainom nila ako ng gamot tapos ay nakatulog ako sa clinic.
20:20.5
Pinakalma daw ako kasi kung ano-ano raw ang mga sinasabi ko.
20:24.3
June 28, 2011, hindi na ako pinapasok ng mga kaibigan ko at nililibang nila ako.
20:29.8
Sinabi pala ng guidance counselor namin na kailangan kong malibang para hindi ako matuluyan.
20:36.2
Kasi kapag nadalas yun ay baka hindi na raw kayanin ang utak ko.
20:39.9
Kailangan ko na din daw ng psychiatrist para kahit papaano ay alam ang gagawin sa akin.
20:46.1
Okay na sana ako.
20:47.6
Medyo nawawala na siya sa isipan ko kasi nalilibang na din ako ng mga oras na yun nang nag-text ang mama niya.
20:54.7
Sabi niya ay gumalaw na daw yung isang daliri niya.
20:57.8
Pag ginakausap daw siya ay binibigay daw niyang sign na narinig niya is ginagalaw niya ang daliri niya.
21:03.9
Ang sabi pa daw ng doktor ay laging kakausapin kasi nakakarinig na siya.
21:07.6
Malaking himalana daw yun sa kalagayan niya kaya natuwa naman ako.
21:12.5
Gusto kong pumunta doon para ako mismo ang makakita.
21:15.2
Pero sinabi ng mama niya na huwag na raw.
21:17.7
Masyado raw malayo at naiintindihan naman niya.
21:20.4
Mag-ara na lang daw ako at mas gugustuhin daw na malaman ni Carlos na okay ako.
21:25.1
Kesa naman nandun ako tapos ay iyak ako ng iyak.
21:28.4
June 29, 2011. Half day ang klase ko noon.
21:32.3
Kaya pwede akong gumising ng late kasi hapo naman ang paso ko.
21:36.3
Nagising ako na umiiyak at nagising ako ng madaling araw.
21:39.6
Mga alas 3 ng umaga yun.
21:41.8
Umiiyak ako kasi napanaginipan ko siya.
21:44.9
Napanaginipan ko siya.
21:45.2
Napanaginipan ko yung minsan na sinamahan ko siya sa isang parlor para magpagupit.
21:49.7
May nakita siyang poster ng isang babaeng maigli ang buhok.
21:52.8
Yung talagang maigli.
21:54.3
Yung mga buhok na parang pang lalaki.
21:56.2
Boy cut yata ang tawag.
21:58.3
Babe, pagupit ka ng ganyan.
22:00.2
Tutal eh, summer naman.
22:02.2
Sabi niya sa akin sa panaginip.
22:04.9
Ayoko, hindi bagay sa akin.
22:11.3
Pangungumbinsi pa niya sa akin.
22:13.2
Natawa naman ako.
22:14.2
Sus, napaka bolero mo.
22:16.5
Ang sabi ko naman.
22:21.3
Ramdam kong bagay na bagay yan sa'yo.
22:23.5
Maniwala ka sa akin.
22:25.2
Insist niya sa akin.
22:29.4
Hindi ako papagupit ng ganyan kahit na anong mangyari.
22:32.6
Pagtutol ko pa noon kay Carlos sa aking panaginip.
22:36.4
Talaga kahit na i-request ko?
22:39.0
Nagmatagas naman ako.
22:40.8
Kahit na ang sabi ko.
22:44.0
Kaya nang huling hiling ko.
22:45.5
Pag malapit na akong mamatay.
22:48.3
Sa puntong yon, papadudot ay natigilan ako sa mga sinabing yon ni Carlos.
22:52.5
Nakaramdam ako ng pagtaas ng balahibo at kasabay noon
22:55.5
ang matinding lungkot na nararamdaman ko.
22:59.9
Hindi naman ako nakakibu noon
23:01.4
at nanatiling nakatitig lang kay Carlos.
23:05.0
Babe, kahit nahilingin ko sa'yo na gusto kitang makitang ganyan ang buhok
23:09.2
bago man lang ako mamatay,
23:11.1
pagpapatuloy pa niya.
23:12.1
Puro patay ang sinasabi mo.
23:14.8
Sige, pag namatay ka, papagupit ako ng ganyan.
23:18.2
Kung gusto mo, kalbo pa eh.
23:20.1
Sabi ko na lamang kay Carlos sa aking panaginip.
23:23.3
Dil, tatandaan ko yan ah.
23:26.2
Pag hindi mo ginawa yan,
23:28.0
biro pa niya sa'kin.
23:29.9
Hindi nagtagal, papadudot ay nagising ako sa aking panaginip.
23:33.6
Naiyak ako pagkatapos.
23:35.5
Namimiss ko kasi siya.
23:36.8
Tapos ay nagpost ako sa Facebook niya ng
23:38.8
Baby Gising Na Please.
23:40.9
Carlos, tagal mo nang tulog at hindi ka ba naaawa sa'kin?
23:44.7
Hinihintay namin ang pagising mo.
23:48.7
Gagawin ko na yung gusto mo, babe.
23:50.7
Gising ka na, please.
23:52.2
Mahal na mahal kita.
23:54.0
Maraming pa tayong gagawin kaya huwag kang madaya.
23:57.3
Tulog ka lang ng tulog dyan.
23:59.3
Ako naman ang hindi makatulog.
24:01.6
Daya mo talaga, mahal.
24:03.4
Aawayin kita kapag hindi ka pa gumising.
24:06.4
Pinatay ko ang laptop ko pagkalipas ng isang oras.
24:09.4
Matagal din kasi akong hindi nakapagulog.
24:10.9
Kaya nagpost ako sa Tumblr ko.
24:13.9
Pumunta ako sa may bintana ng kwarto para magyosi at hindi na kasi ako inaantok.
24:18.5
Sa kaya naiisip ko din na baka late akong magising e gusto ko nang maaga ako sa school para tumambay.
24:25.7
Habang nagyoyosi, nakapatay ang ilaw sa kwarto ko para walang makakita.
24:30.8
Yung ilaw sa labas yung nagsisilbing ilaw ko.
24:33.8
Yung parang street light.
24:34.9
Tapos biglang namatay.
24:37.0
Maguumaga din kaya siguro pinatay na.
24:39.6
Pero madilim pa rin.
24:40.9
Sa tapat ng bahay ay may bahay din.
24:43.6
Kasi wala yatang tao o tulog din kasi nakapatay ang lahat ng ilaw.
24:48.1
May nakapark na kotse sa labas ng bahay nila.
24:50.9
Doon mismo sa gate at hindi ko sinasadya pero napatingin ako doon.
24:55.4
Parang may tumitingin kasi sa akin.
24:57.5
Pagtingin ko doon, sa may kotse may anino.
25:00.3
Ramdam ko na nakatingin sa akin yung anino.
25:04.5
Kaya naisip ko na baka dahil sa nagyoyosi ako.
25:07.7
Tinapon ko yung yosi ko tapos ay humigana ako.
25:10.3
Natakot ako na baka magsungbong.
25:13.0
Kumikita ko sandali tapos ay napanaginipan ko si Carlos.
25:17.4
Nagising ako bingla.
25:19.1
Magyoyosi na naman sana ako nang makita ko na nandun ulit yung anino.
25:23.3
Siguro ay napikit ako na mga 5 minutes lang.
25:26.7
Kasi madilim pa rin eh.
25:28.3
So mga past 4am pa rin noon.
25:31.0
Tinignan ko talaga yung anino pero hindi siya gumagalaw.
25:34.5
Hindi na lamang ako kumibuo kasi eh.
25:37.7
Baka imahin ang poste na naging tao.
25:40.3
Hindi ko pa rin mapigilan ang sarili ko na hindi tumingin doon sa anino.
25:44.1
Parang matangkad yung anino.
25:46.0
Nasabi ko nga sa sarili ko na parang kasing tangkad ni Carlos.
25:49.5
Pati yung katawan niya Carlos na Carlos.
25:52.2
Naisip ko na nag-i-imagine lang siguro ako dahil sa nami-miss ko na si Carlos.
25:57.5
After kumagyosi, umidlip ako.
25:60.0
Nagising ako na mga 8am.
26:02.0
Nagprepare na ako para pumunta sa school.
26:04.3
May malapit kasi na parlor doon at naisip kong magpagupit tulad ng gusto ni Carlos sa buho ko.
26:10.3
Doon ako dumiretsyo paggating ko ng school.
26:13.2
Nagulat pa ang mga kaibigan ko nang makita ang buho ko.
26:16.1
Lagpas kasi hanggang balikat yung buho ko tapos...
26:20.2
Biglang nagpagupit ako ng ganon kaiksi.
26:23.4
Panigurado na pagagalitan ako ni Papa kapag nakita niya yun.
26:27.2
Dumakad ang araw na hindi ako nag-alala.
26:29.6
Bagaan yung pakiramdam ko dahil marahil sa buho ko.
26:32.7
Alam ko kasi na kahit papaano eh nagawa ko yung gusto niya.
26:36.2
Naisip ko na matutuwa siya kapag nakita niya ang buho ko.
26:39.4
Pag-uwi ko sa buho ko,
26:40.1
pag-uwi ko sa bahay ay wala pa rin text sa akin ng mama niya.
26:43.4
Hindi na lang din ako nag-text kasi nakakahiya naman kung kukulitin ko siya.
26:47.6
Naghihintay na lamang ako ng updates mula sa kanya.
26:50.9
Kung dumating man sa point na hindi nila ako i-text buong gabi,
26:54.3
bukas na ako mangungumusta.
26:56.6
Nakahigaan na ako pero hindi pa rin ako makatulog.
26:59.9
Hindi ako mapakalin na walang balita sa kanya.
27:02.7
Tinawagan ko si Andrea para kahit papaano eh hindi naman ako mahalata ng mama niya.
27:08.1
Binalita niya sa akin na maski sila ay wala pa rin.
27:10.1
Wala pa rin balita kay Carlos kaya naisipan na nilang puntahan sa ospital.
27:14.3
Nangako naman ito na babalitaan ako oras na makarating sila doon.
27:18.8
Papadudut, mabigat pa rin ang pakiramdam ko kahit na narinig ko kay Andrea na wala namang masamang balita.
27:26.7
Hindi ko alam kung bakit pero parang hindi tama.
27:29.7
Matagal-tagal din akong naghintay.
27:33.0
Pero nagising ako na parang may tumatawag sa pangalan ko para akong binubulungan pero nakapikit ako.
27:40.1
Pagdilat ko ay 12 midnight na.
27:42.5
Ang daming text, sinahanap ko ang text ng mama ni Carlos.
27:46.2
Natuwa naman ako kasi may missed call din siya na mga bandang 10 hanggang 11pm.
27:51.0
Binasa ko ang lahat ng text niya papadudut.
27:54.1
Ayon sa text message na natanggap ko.
27:56.8
Isa anak wala na si Carlos.
27:59.3
Hindi na niya kinaya pa.
28:01.4
Iniwan na niya tayo.
28:03.3
Sakit man pero kailangan nating tanggapin para hindi na rin siya mahirapan.
28:08.6
Tumatawag ako kanina.
28:10.1
Pero baka tulog ka.
28:11.7
Tatawagan na lang kita kapag nasa QC na kami.
28:14.6
Diyan kasi namin siya ilalamay.
28:17.2
Malungkot ako pero mas nalungkot ako para sa iyo.
28:22.0
Ipagdasal na lang natin siya.
28:23.8
Masaya na siya kung nasaan man siya ngayon.
28:26.1
Yun na lamang ang isipin natin.
28:28.5
Pagkabasa ko noon ay tumayo lahat ng balahibo ko sa katawan.
28:32.4
Hindi ko mabitawan yung cellphone ko at paulit-ulit na lamang na binabasa ko yun.
28:36.9
Tapos ay bigla akong nilamig nang may bumulong ulit sa akin.
28:44.3
Papa dudot tumayo agad ang balahibo ko sa batok at hindi ko magawang lumingon sa likod kasi andun yung bintana.
28:51.4
Ramdam ko na may nakatitig sa akin.
28:54.2
Nakapatay yung ilaw sa kwarto kaya yung street light sa labas ang tanging nagsisilbing liwanag sa kwarto.
29:00.5
Napatingin ako sa dingding nakatapat ng bintana ko.
29:04.1
May anino akong nakita pero imposible kasi nasa third floor ang kwarto ko at walang bago ni.
29:09.1
Kaya kung may tao man sa bintana, ibig sabihin noon ay nakalutang.
29:14.2
Hindi ko na napigilan ang sarili ko kaya tumingin ako sa bintana.
29:17.8
Pagtingin ko ay wala naman pero lumakas bigla yung hangin.
29:22.4
Samantala na ilibing din ang labi ni Carlos makalipas ang 15 days dito sa Holy Cross Cemetery.
29:28.5
Sa kasabang palad ay hindi pa rin nahuli yung nag-hit and run sa kanya.
29:32.8
Oo Papa dudot, 15 days siyang pinaglamayan.
29:36.0
Kasi sa tuwing ililibing siya ay hindi pumapasok yung kabalik.
29:39.9
At sa paghihimlayan niya sa kanya.
29:42.5
Siguro nga ay hindi pa siya matahimik dahil hindi pa nahahanap ang taong naging dahilan para mamatay siya ng ganon kaaga.
29:49.4
At tinupad ko yung sinabi ko, nagpakalbo ako that very day.
29:55.3
Kaya rin siguro din niya ako dinadalaw ng mga oras na yon.
29:59.5
Akala ko ay natahimik na siya.
30:01.5
Muntik na din ako mawala ng katinuan noong nawala siya.
30:04.7
Buti na lang at naagapan.
30:06.1
My best friend kasi ako na doktor.
30:09.1
Siya ang nakatulong sa akin.
30:12.8
Months have passed. Okay naman ako.
30:15.9
Although naiisip ko pa rin siya minsan lalo na every 29th of the month.
30:20.6
Marami din akong ginagawang mga bagay-bagay para lang mawala yun sa isipan ko.
30:25.6
Kaya hindi na ako tulad ng dati. Hanggang lumipas ang isang taon.
30:30.4
June 29, 2012. Sa totoo lang that time ay hindi ko na maalala.
30:35.0
May nagpapasaya na din kasi sa akin ang mga oras na yun.
30:37.9
Nagsusuklay ako noon sa harap ng salamin yung dresser ko.
30:42.2
Nasa may right side ng kama ko.
30:44.4
Yung wall fan naman sa may gitna ng kama ko sa may ulunan.
30:48.5
Nagsusuklay na ako noon nang biglang naramdaman ko na may kumalabit sa akin.
30:53.2
Tumingin ako sa likod ko pero wala namang tao doon.
30:56.6
Naisip ko kasi na baka yung kapatid ko na hindi ko na malaya na pumasok.
31:00.9
Nagkibit balikat na lamang ako at tinuloy ko pa rin ang ginagawa ko papadudot.
31:06.0
Tapos biglang may parang hangin na dumabas.
31:07.9
At pinagpapahan sa bato ko.
31:09.5
Tinignan ko yung electric fan nakalagay naman sa number 1.
31:12.7
Saka hindi na masyadong mainit kasi gabi na nga.
31:15.6
Binali wala ako na lamang.
31:17.6
Pero after 5 minutes ganon na naman.
31:20.6
Pero sa pagkakataong yun ay mas manamig na.
31:22.9
So naisip ko na patay na yung electric fan.
31:25.5
Nagsuklay na ako ulit.
31:27.4
Natutuwa lang ako kasi humahaba na ulit ang buho ko.
31:30.6
After 10 minutes humangin ulit.
31:33.1
Nainis na akong tinignan yung electric fan then na realize ko na nakapatay pala.
31:37.6
Nagsuklay na ako ulit.
31:37.9
Yung iba na yung pakiramdam ko.
31:40.4
Parang napako na yung mata ko sa electric fan at hindi na naman ako makagalaw kasi tumayo na yung mga balahibo ko sa katawan.
31:47.1
Tapos biglang may bumulong sa kabilang tenga ko na huwag kang matakot, magingat ka.
31:53.1
Papadudot hindi ko maintindihan yung sarili ko pero kusang lumingon ang ulo ko na parang may sariling isipan at tumingin ako sa salamin.
32:01.8
Doon ko nakita si Carlos, duguan yung mukha niya.
32:05.0
Suot yata niyang damit is nung nasagasaan siya kasi duguan din.
32:10.1
Hindi ko mapikit yung mata ko at hindi ako makagalaw tapos ay nakangiti siya.
32:14.5
Bumubuka yung bibig niya na may sinasabi pero wala akong marinig.
32:18.0
Pero sa isipan ko ay rinig na rinig ko yung sinasabi niya.
32:21.6
Sabi niya, masaya ako na masaya ka.
32:24.6
Ituloy mo lang yan.
32:26.2
Pasensya ka na kung iniwan kita sa ganitong paraan.
32:29.3
Masaya na ako at kailangan na kitang iwan.
32:32.4
Alam kong may magaalaga na sayo.
32:38.1
Tapos nagring yung cellphone ko at doon lang ako natauhan.
32:41.3
Tumatawag sakin si Andrea.
32:43.3
Ilang beses pa akong pumipikit-pikit para tingnan kung andun pa si Carlos sa salamin pero wala na.
32:49.1
Sanagot ko ang tawag ni Andrea.
32:52.0
Ati Isa, may maganda akong balita sa iyo.
32:55.0
Matatahimik na si Carlos.
32:56.9
Nahuli na yung nangabonggo sa kanya.
32:59.2
Salamat naman at may hustisya pa sa pagkamatay niya.
33:02.6
Masaya niyang balita sa akin.
33:05.1
Mabuti naman kung ganun.
33:06.1
Uwi ka ako na para bang nabunutan ako ng tinig.
33:09.1
Pagkatapos naman ang pag-uusap namin ni Andrea ay muling napako yung mata ko doon sa salamin kung saan ay nakita ko si Carlos.
33:17.1
Nagpaalam na pala siya sa akin.
33:19.1
Siguro nga'y tahimik na siya.
33:21.1
Baka hindi ko alam na nandyan siya.
33:24.1
Hindi lang siya nagpaparamdam para hindi ako matakot all the time.
33:28.1
Sa tuwing November 1, yan ang naaalala kong kwento ng buhay ko.
33:32.1
Maraming taon na siyang 1 a.m.
33:33.1
Maraming taon na siyang wala pero sariwa pa rin sa utak ko ang mga nangyari.
33:36.1
Alam ko na masaya na siya at yun na din ang huling pagpaparamdam niya sa akin.
33:41.1
Sa ngayon, Papa Dudut ay single pa rin ako at nagmawork sa isang mall dito sa North EDSA bilang supervisor.
33:48.1
Palagi nga akong tinatanong ng mga pamilya ko kung kailan ako mag-aasawa.
33:52.1
Pero dedma lang, hindi ako nagsasawang sa magot nang hindi ako nagmamadali sa pag-ibig.
33:57.1
At love comes at the right time at the right one.
34:02.1
na tumandang dalaga ako ay wala akong pakialam.
34:05.1
Kahit may isang dekada nang simula nang lumisan si Carlos ay siya pa rin ang nasa puso ko.
34:12.1
At naghihintay na lamang ako ng tamang lalaki na makakatapat o makakahigit pa sa pagmamahal na nararamdaman ko sa isang lalaking matagal nang namatay.
34:23.1
Papa Dudut hanggang dito na lamang ang aking kwento sa inyo.
34:27.1
Sana'y mabasa po ninyong muli at mapiling iere.
34:32.1
Muli maraming salamat.
34:33.1
God bless sa inyong lahat.
34:34.1
Lubos na gumagalang,
35:06.1
Sa Papa Dudut Stories,
35:11.1
laging may karamay ka.
35:19.1
Mga problemang kaibigan,
35:26.1
dito ay pakikinggan ka.
35:32.1
Sa Papa Dudut Stories,
35:36.1
kami ay iyong kasama.
35:44.1
Dito sa Papa Dudut Stories,
35:48.1
ikaw ay hindi nag-iisa.
35:57.1
Dito sa Papa Dudut Stories,
36:01.1
may nagmamahal sa iyo.
36:09.1
Papa Dudut Stories
36:13.1
Papa Dudut Stories
36:21.1
Papa Dudut Stories
36:28.1
Hello mga ka-online!
36:29.1
Ako po ang inyong si Papa Dudut Stories.
36:30.1
Huwag kalimutan na mag-like, mag-share at mag-subscribe.
36:35.1
Pindutin ang notification bell para mas maraming video ang mapanood ninyo.
36:40.1
Maraming maraming salamat po sa inyong walang sawang pagtitiwala.
